Thursday, July 20, 2006

Βαλπουργία



Κλωθογυρίζοντας του θέρους τις ανέμες
μεταξωτά τα νήματα σε ντελικάτα δάχτυλα
λιναριού κόμποι σε βρεγμένα χείλια
σαλιωμένη ρόκα με ακίδες που τρυπούν
σιωπές σε ανήλιαγες κάμαρες
με αψίδες χαμηλωμένες να χαϊδεύουν
και να γητεύουν τις μοίρες
η Κλωθώ σιγομουρμουρίζει
και η Λάχεσις λαγοκοιμάται
η Άτροπος υφαίνει
και η Βαλπουργιανή επιβλέπει
τα έργα τα συντελεσθέντα
σε υψιπύργια σιωπηλά
δεμένοι σε πλεξούδες χρυσαφιές
είναι οι κρίνοι του κήπου σου
του μυστικού
με ατραπούς του Μέλανα Δρυμού
και φθόγγους πνιγμένους
και σε ήχους πλάγιους παιγμένους
κλωθωγυρίζω
και γυρίζω
πλέκω και περιπλέκω
τα νήματά σου στην καρδιά μου
την ηδονή σου
στο κορμί μου
σε μυστικά περάσματα
και σε φιλήματα
γίνομαι η Λάχεσις
και η Κλωθώ
και η Άτροπός σου
και σε τυλίγω
σε ιστό της
Βαλπουργίας
μαγικό

Loreley Lucy © 2006

Σημ.Η Φωτογραφία τραβήχτηκε
στις 10/7/06 15:42μμ
στο Lindau

9 comments:

the_return said...

Ωραίο! :-)

Και με ταξιδιωτικές εντυπώσεις συνοδευμένο, βλέπω!

Loreley-lucyluce said...

Thnx!
Σωστά το επεσήμανες.
Έτσι ακριβώς!
:-)

par-i-saktos said...

ρε γαμωτο, i am not into this poetry thing at all :-)

καθε φορα που διαβαζω ενα ποιημα σου αναρωτιεμαι 'τι πινει και δεν μας δινει;'...

φυσικα δεν εχει να κανει με εσενα αλλα με την δικη μου αντιληψη του ειδους...τα διαβαζω αλλα δεν ειμαι και πολυ σιγουρος οτι καταλαβαινω τι 'ηθελε να πει ο ποιητης'...

με εντυπωσιαζεις με τις εκφρασεις και τις λεξεις που χρησιμοποιεις, τις ιδεες που κατεβαζεις και τον τροπο που τις δενεις, αλλα παντα νιωθω εκτος τοπου και χρονου οταν βλεπω καποιο ποιημα (οχι μονο δικο σου)...

δεν ξερω τι με επιασε, αλλα υποθετω δεν θελω να καθομαι να σχολιαζω ψευτο-φιλοσοφικα ενα ποιημα εκτος αν πραγματικα μου λεει κατι...

btw το loreley ειναι και γαμω τα ονοματα...

Loreley-lucyluce said...

@par-i-saktos,
καλημέρα.

Τα να πίνω άραγε;
LOL
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια σχετικά με τις λέξεις μου, τις ιδέες που κατεβάζω κλπ, αλλά φιλική συμβουλή:
Μην αισθάνεσαι ότι είσαι εκτός.

Δεν θέλω ούτε και μπορώ να αναλύω τον τρόπο που γράφω. Είναι πολύ προσωπικός. Είναι εγώ. Ακόμα κι αν μια λέξη όμως σού κάνει κλικ, για μένα είναι σημαντικό.
Για να σε αποζημιώσω που σε κάνω να νοιώθεις "εκτός" σού αφιερώνω το επόμενο ποίημα που θα ανεβάσω και που έχει σχέση με το
πρόσφατο ταξίδι μου.

Υ.Γ Συμφωνώ για το Loreley, θα γράψω σύντομα γιαυτήν. (Κι αυτό δώρο μου από το πρόσφατο ταξίδι μου!)
LOL

markos-the-gnostic said...

ήσουν η Άτροπος τότε σς μια απ τις Βαλπούργιες νύχτες που θυμάμαι, κοντά στο Άαχαν...

par-i-saktos said...

ειναι περιεργο...δεν νιωθω τοσο εκτος γιατι αλλιως δεν θα ερχομουν ξανα και ξανα στο 'σπιτικο' σου...πολλες φορες μαλιστα νιωθω αυτο που ελεγες κι εσυ στην αρχη, οτι εκπεμπουμε στο ιδιο μηκος κυματος...κατα εναν περιεργο τροπο ακομα κι οταν δεν ειμαι σιγουρος οτι καταλαβαινω που το ´πας' το θεμα ;) νιωθω οτι κατι εχεις να μου πεις κι εμενα...και η αληθεια ειναι οτι παντα μου κανει κλικ κατι..και ποτε δεν ειναι μονο μια λεξη...

εξαλλου νομιζω οτι ποτε ενα ποιημα ή ενας στιχος δεν μπορει να ερμηνευθει με τον ιδιο αριβως τροπο απο δυο ατομα..

Loreley-lucyluce said...

@markos,
δύσκολο ρόλο μού διάλεξες,
δύσκολο...
Γράψε για τις δικές σου νύχτες.
Όσο πιο σκοτεινές, τόσο πιο σγηνευτικές...

Loreley-lucyluce said...

@par-i-saktos,
δεν μού έχουν πει κάτι πιο όμορφο απ' αυτό : Ότι νοιώθεις πως έχω κάτι και για σένα.
Και πράγματι πάντα κάτι έχω, για τους ανθρώπους που αισθάνομαι και με αισθάνονται κοντά τους.
Φιλιά!
:-)

Loreley-lucyluce said...

@par-i-saktos,
το ποίημα θα το ανεβάσω κάποια στιγμή σήμερα.
:-)