Sunday, March 23, 2008

Βοούσε Το Αίμα Σου

Πίνακες του
John Henry Fuseli
Swiss painter
(born 1741, Zürich, died 1825, London)


Ezzelin and Meduna

Βοούσε το αίμα σου
στη σιωπή

άκουγα το βουητό του

να ενώνεται
με το βουητό
του εκτοπλάσματος

των ερπουσών ψυχών


Γεύτηκα τις πληρωμές σου

αμέτοχη ερινύα

των ηδονών του Άδη


Σε ασπάστηκα

σε κατακερμάτισα

σε ξόδεψα


Αξόμπλιαστη εικόνα
κέρινη και διάτρητη
διαδρομή με δανεικά καπίκια
εσκούδος
από πειρατικές γαλέρες

και παραμύθια
από ματωμένα χείλη


Βοούσε κι η σιωπή η ίδια

καθώς τεμαχιζόταν


Πόσα ταξίδια ξοδεμένα

για ένα τόσο δα
μικρό κομμάτι...


Λ.Κ.2008


Silence

9 comments:

Ilias Dimopoulos said...

Υπέροχος πίνακας ο "καλωσήλθαμε" και τα λόγια σου ευχάριστη "επιστροφή".
Για μένα.

Μιχαήλ Angel said...

Συνεχίζεις με το αίμα. Το πιο αμφισημικό σύμβολο! Ζωή-θάνατος. Αλλά εν όψει της άνοιξης, καλύτερα να το δεις ζωή. Μάκια πολλά πολλά!

lucy of wild flowers said...

@Ηλία μου,
"επέστρεφε, αγαπημένη αίσθηση και παίρνε με..."
Τα λόγια σου, αυτό το κλωθογύρισμα μες στο μυαλό μου έπλεξαν...
Φιλιά!

lucy of wild flowers said...

Μιχαήλ μου,
συνεχίζω και θα συνεχίζω...
Δεν ξέρω για πόσο.

Ζωή! Μα, ναι!
Ζωή, σε προσκυνώ!
Εσένα μόνο, τίποτα άλλο!
Φιλιά!

"Δημήτριος ο Ταξιδευτής" said...

ΚΑΠΟΤΕ ΣΤΗΝΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΜΙΑΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΣΤΙΓΜΗΣ ΜΟΥ ΔΗΛΩΘΗΚΕ ΟΤΙ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΨΩ ΜΕ ΑΙΜΑ...ΚΑΙ ΜΟΥ ΔΩΘΗΚΕ ΕΝΑ ΛΕΠΤΟ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΩ...

ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΗΣΑ ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΕΙΠΑΝ:
¨" ΤΟ ΑΙΜΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥΤΙΜΟ ΓΙΑ ΝΑ ΔΩΘΕΙ ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ...ΤΟ ΑΙΜΑ ΔΙΝΕΤΕ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΥΨΗΛΟΥΣ ΣΚΟΠΟΥΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΑΠΟΛΥΤΑ ΣΙΓΟΥΡΟΣ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ"...

ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΣΥΓΚΛΟΝΙΖΕΙ ΤΟ ΑΙΜΑ, ΜΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΕΝΑ ΑΙΣΘΗΜΑ ΔΕΟΥΣ, ΣΤΗΝ ΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΡΟΛΟΥ ΠΟΥ ΠΑΙΖΕΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΛΙΣΤΙΚΑ...
ΖΩΗ ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΘΥΣΙΑ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ ΑΤΥΧΗΜΑ ΚΑΘΑΡΣΗ ΑΛΤΡΟΥΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΠΟΣΑ ΑΛΛΑ ...
ΕΧΟΥΝ ΣΥΝΔΕΘΕΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΙΜΑ..

KISSES LORELEY
ΚΑΙ ΕΠΕΣΤΡΕΦΕ...ΠΑΝΤΑ, ΑΠΛΑ, ΚΑΙ ΑΓΩΓΚΙΣΤΑ..

free_dober_man said...

Πολύ όμορφο το ποίημα σου κορίτσι.
"βοούσε το αίμα σου, βοούσε κι η σιωπή"
Τι ποιητικός οίστρος, καλό μου!
Οι πίνακες μιλούν κι αυτοί.
Σε φιλώ.

lucy of wild flowers said...

@Δημήτριε,

θα επιστρέφω και θα επιστρέφω,
παρ' όλο που δεν φεύγω...

Συγκλονιστικό το αίμα, ανατριχίλες και δέος το συνοδεύουν.
Μικρή το φοβόμουν πολύ!
Μα πάρα πολύ...

Κι όπως έχω ξαναπεί,
μέσα από αυτά τα γραπτά,
τους φόβους μου ξορκίζω...
Και τα σκοτάδια μου...

Πολλά φιλιά!

lucy of wild flowers said...

@Free μου,
σε ευχαριστώ πολύ!

"Βοούσε το αίμα σου"
Το έχω ξαναγράψει σε παλαιότερο ποίημα, λίγο διαφορετικά.
Οίστρος, νομίζεις, ε;

Φιλιά πολλά!

Παναγιώτης Ράμμης said...

Δυνατό ποίημα όπως το αίμα που ξεσπάει στις ανοιχτες φλεβες.Πολύ ζωτικές τούτες οι μελωδίες σου