Wednesday, March 26, 2008

Μη με ρωτάς...

Στα ηχεία μας σήμερα:
Café del Mar
(Από Chillhouse MIX2
and Vol. 8)
True House
Esa Magia
Tranquility
and
Gula Gula

Πίνακας του
Amedeo Modigliani
( born July 12, 1884, Livorno, Italy
died January 24, 1920, Paris, France )


Sorrowful Nude

Μη με ρωτάς
πώς με λένε
δεν έχω όνομα

Μη με ρωτάς απόψε

Μη διερωτάσαι από πού είμαι

δεν είμαι από πουθενά

μη με ρωτάς

δεν είμαι καμία

είμαι αυτή που θέλεις να είμαι

είμαι αυτή που ονειρεύτηκες

ίσως κι αυτή που μίσησες

μη με ρωτάς από πού έρχομαι

έρχομαι από την κόλαση

αλλά εσύ δεν θέλεις να το ξέρεις

γιαυτό μη με ρωτάς

δεν έχω αντοχές

αλλά μη με ρωτάς
πόσο ακόμα
γέμισέ μου το ποτήρι μόνο

και κάνε μου συντροφιά σιωπηλά

και μη ρωτάς

δεν έχω απαντήσεις

δεν έχω παρελθόν

ούτε μέλλον

δεν έχω τίποτα

μόνο αυτή τη στιγμή

γιαυτό μη ρωτάς
τίναξε την κάφτρα σου στο τασάκι

και κοίταξέ με μέσα από τα δαχτυλίδια

του γαλάζιου καπνού

και μη ρωτάς

διψάς για μένα

κι εγώ για σένα

μα το πρωί θάμαστε δυο ξένοι

γιαυτό μη ρωτάς
ποια είμαι
από πού έρχομαι

πού πάω

μη ρωτάς γιατί δεν σε κοιτάζω

δεν σε κοιτάζω,

μα σε βλέπω

η καρδιά σου είναι ένα γυάλινο δοχείο

γεμάτο καυτό αίμα

εγώ δεν σε κοιτάζω
μα σε βλέπω


εσύ με κοιτάζεις

μα δεν με βλέπεις


γιαυτό μη ρωτάς
αν σε ξέρω
μη ρωτάς
γιατί δεν κάνω ερωτήσεις
μη ρωτάς γιατί δεν θέλω να σε αλλάξω

μη ρωτάς τίποτα απόψε

μόνο αγκάλιασέ με...

Απόψε...
Αύριο θα έχω φύγει


Λ. Κ. 2008

8 comments:

free_dober_man said...

Α χα! Ξένοι ανάμεσα σε ξένους, άγνωστοι μεταξύ αγνώστων. Πάντα με ιντριγκάριζε η αίσθηση αυτή.
Τι θυμήθηκα τώρα! Υπήρξε φάση που δεν ήξερα ούτε το όνομα της. Ήταν όμως συναρπαστικό.
Ταξιδιάρα, ξεσηκωτική η μουσική σου.
Καλημέρα μικρό μου.

lucy of wild flowers said...

Free μου,
ας ταξιδέψουμε, λοιπόν!

Ιντριγκαριστικό, πολύ, μα κι επικίνδυνο, δεν νομίζεις;
Αχ, πώς το ξέχασα!
Με τραβούν τα επικίνδυνα σαν μαγνήτης!

Φιλιάααααααααααα!!!

Anonymous said...

καλησπέρα...το ποίημα φοράει
το χαμόγελο της παραφοράς,
το χαμόγελο που δείχνει
το ακονισμένο δόντι...

*πάνω απ' την υπογραφή του μοντιλιάνι διακρίνεται
ένα πρόσωπο ζωγραφισμένο ανάποδα,
ποιό είναι...μη με ρωτάς...
γ.ζ

lucy of wild flowers said...

γ.ζ,

καταπληκτικό, που το πρόσεξες...
Δεν ρωτάω...ας μείνει ένα μυστήριο,
όπως και η σκιώδης φιγούρα, που ακουμπάει απαλά στον έναν ώμο της.

Παραφορά...χμμ, μ' αρέσει!

Καλημέρα!

Παναγιώτης Ράμμης said...

Πάθος, αισθησιασμός, παραφορά, ζωτικά στοιχεία της τέχνης όπως και της ανθρώπινης φύσης.Η δίψα για ζωή! Καλημέρα lucy

Μιχαήλ Angel said...

Οι μεγαλύτεροι έρωτες διαρκούν μια νύχτα, γιαυτό δεν ρωτάω.
Καλημερουδια και μάκια

lucy of wild flowers said...

@Παναγιώτη,

λίγο καθυστερημένη "καλησπέρα"
κι από μένα!
Πάθος για ζωή, για έρωτα, για ευτυχία!
Η φυσική ροπή του ανθρώπου!
Καλό βράδυ!

lucy of wild flowers said...

@Μιχαήλ μου,

καλά κάνεις και δεν ρωτάς!
Μια μόνο νύχτα...χμμμμ
Μουτς!