Το δικαίωμα στο συκοφαντείν

Σε ατέλειωτα posts και σε πάμπολλα σχόλια, τις μέρες τούτες τις φαιδρές,
εγείρονται ιαχές
-πλήθους αλαλάζοντος-
με την εξής απίθανη απαίτηση:

Το δικαίωμα στο συκοφαντείν!

Βρε άνθρωποι, του θεού ή του διαβόλου, ό,τι θέλετε διαλέγετε, διακρίνω εκεί στο βάθος τον Διογένη με το φανό του να ψάχνει!
Εσείς δεν τον βλέπετε;
Τι ψάχνει ο καψερός;

ΑΝΘΡΩΠΟ ψάχνει!

Μήπως έχετε ξεχάσει τον τρόπον του ευ αγωνίζεσθε, μήπως έχετε ξεχάσει ακόμα και την
ανθρώπινη ιδιότητά σας;
Μήπως όλες αυτές τις ημέρες υπερασπίζεστε το δικαίωμα κάποιων ανθρώπων κρυμμένων κάτω από μεφιστοφελικές μάσκες να καννιβαλίζουν ελεύθερα;
Η αίσθηση του δικαίου είναι πολύ δύσκολο πράγμα!
Είναι εύκολος ο λαϊκισμός δε, όταν ανάμεσα σε δύο αντιδίκους, των οποίων το δίκαιο είναι εν αμφισβητήσει μέχρις της αποδείξεώς του, ο ένας παρουσιάζεται σαν το αδύναμο μέρος και ο άλλος έχει την επίφαση ή το χρίσμα του ισχυρού!

Κύριοι, το δίκαιο είναι ΕΝΑ!

Και το δίκαιο δεν κάνει διακρίσεις ούτε λαϊκίζει!
Ούτε είναι δυνατόν να παίρνουμε σύσσωμοι το μέρος του φερομένου ως πιο "αδύναμου".

Διότι τι σημαίνει πιο αδύναμος;
Αυτός που δουλεύει μεροδούλι μεροφάι μεν, αλλά κατά τα άλλα,
ακονίζει δόντια ύαινας;
Συγγνώμη που θα σάς απογοητεύσω, αλλά η αδυναμία
δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την κοινωνική κατάσταση ή με το επάγγελμα!
Ούτε βεβαίως και το Δίκαιο!
Αυτός που έχει δίκαιο, πρέπει να τού αναγνωρισθεί, ας είναι και ο Μπους!

Έχουμε μάθει να είμαστε βιαστικοί και επιπόλαιοι!
Έχουμε μάθει επίσης να μισούμε! Αλλά να μισούμε πολύ!
Έχουμε μάθει να είμαστε μισαλλόδοξοι!
Και βεβαίως να είμαστε άκρως λαϊκιστές!
Να χαϊδεύουμε αυτιά!
Να φωνασκούμε για την παραβίαση της ελευθερίας μας
και για τα απαράβατα δικαιώματά μας!

Όμως ξεχνάμε κάτι πολύ, μα πάρα πολύ σημαντικό!

Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΑΣ ΣΤΑΜΑΤΑΕΙ
ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΑΡΧΙΖΕΙ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ!

Ή μήπως αναγνωρίζουμε μόνο στον εαυτόν μας το δικαίωμα στην ελευθερία και στην αξιοπρέπεια, αλλά στον άλλον όχι;
Διεκδικούμε μόνο για τον εαυτόν μας την ηρεμία και την ήσυχη και χωρίς "πανταχόθεν παράσιτα" καθημερινότητα και καταβάλλουμε κάθε προσπάθεια να μετατρέψουμε την καθημερινότητα του άλλου σε LIVING HELL;
Ποιός μάς δίνει το δικαίωμα για κάτι τέτοιο;
Ποιός μάς νομιμοποιεί, αν όχι η αδιαφορία και ενίοτε και η αρωγή κάποιων άλλων;

Ποιός είναι τελικά ο αδύναμος και ποιός ο δυνατός;
Ποιός ο θύτης και ποιό το θύμα;

Θα επιλέξω να υπερσπισθώ το ΔΙΚΑΙΟ σαν απαράβατη και ύψιστη αξία

ή θα επιλέξω να λαϊκίσω για να φανώ αρεστός στο τρέχον ρεύμα και στους θιασώτες του;

Δύσκολες επιλογές!

Αλλά οι δύσκολες επιλογές διακρίνουν το ΕΛΛΟΓΟΝ από το ΑΛΟΓΟΝ ΟΝ!

Και έρχομαι στην ταμπακιέρα!

Αν το έντυπο που επιλέγω να διαβάσω πληρώνοντάς το (συγκεκριμένα ΤΟ ΒΗΜΑ)
είχε στο δυναμικό του ανθρώπους μετερχόμενους δολίων μέσων

(για τον οποιονδήποτε λόγο μετερχόμενους, δεν με αφορά αυτό!)

θα έπαυα πάραυτα να το πληρώνω και ως εκ τούτου και να το διαβάζω, όπως παύω να βλέπω κανάλια που με προσβάλλουν με της απαξίωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας!

Νομίζω λοιπόν, ότι κάθε σοβαρό έντυπο πρέπει να στελεχώνεται από ακέραιους χαρακτήρες!
Τελεία και παύλα και σε αυτό δεν γίνεται ουδεμία έκπτωση!

Διαφορετικά θα εκπέσει!

Και επειδή, ως γνωστόν, ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον,
αμέσως μόλις γίνει αντιληπτό ότι
καταστρατηγούνται αρχές και αξίες
από όσους επανδρώνουν το έντυπο,

(το πώς γίνεται αντιληπτό, δεν έχει απολύτως καμία σημασία
ούτε αξία!
Σημασία και αξία έχει ότι καταστρατηγήθηκαν αρχές!)

πέφτουν κεφάλια!

Αυτό είναι γνωστό τοις πάσι, δεν έχει αλλάξει εδώ και εκατοντάδες χρόνια
και δεν πρόκειται να αλλάξει!

Και δεν πρέπει φυσικά να αλλάξει, διότι το Δικαιο,
όσο και αν καταστρατηγείται στην εποχή μας, όσον και αν παραβιάζεται,
όσο και αν κακοποιείται,
είναι πιο ισχυρό από κάθε ανθρώπινη μικρότητα και αδυναμία!
Ειναι αρχή και αξία απαράβατη
και πάντα θα υπάρχουν οραματιστές και ουτοπιστές να το υπερασπίζονται,
έστω και με την ζωή τους!

Όσο για το blogging, βρίσκεται ακόμη στην νηπιακή του ηλικία στη Ελλάδα.
Δεν χρειάζεται χωροφύλακα, ούτε θεματοφύλακα!
Κάποια στιγμή θα βρει το σωστό δρόμο και θα ωριμάσει,
αφού όμως πρώτα γίνει συνείδηση σε όλους

ότι σεβόμενοι την ελευθερία και την αξιοπρέπεια του άλλου,
σεβόμαστε πρώτα από όλα τον ίδιο μας τον εαυτό!