Άγριο Άτι

Σε μια ρωγμή μου που όσο αιμορραγεί τόσο βυθίζεις τη σκουριασμένη λάμα ξαπόστασε εψές το άγριο άτι της ορμής σου ματώθηκε η χαίτη του στάλαξε κόκκινο βαθύ και τα ρουθουνιτά του ήχο καυτό εξακοντίσαν τα μπροστινά τα πέλματα τινάχτηκαν ατίθασα να σκίσουν τον αέρα και τα πέταλα βαριά σημάδια αφήσαν στις παλάμες μου "Χτύπησες, παιδάκι μου;" της μάνας η καρδιά ρώτησε το βλαστάρι της όταν εκείνος σκόνταψε κι έπεσε κρατώντας τη καρδιά, που ο ίδιος είχε ξεριζώσει τρόπαιο για να την πάει στην λαίμαργη ερωμένη" Έτσι το παραμύθι λέει, της μάνας την ανιδιοτελή αγάπη αποθεώνοντας "Πόνεσες, καλέ μου, μην τα πέλματα σου από το άγγιγμά μου πληγωθήκαν;" Ξύψυχη βγήκε η φωνή μου και το άτι μου κοιτώντας με λαχτάρα έψαχνα για ρωγμές ή χαρακιές στα πέταλα τα σιδερένια που μ' αίμα είχαν καλυφθεί "Σε έκοψα καλέ μου, εγώ η κακούργα με ετούτες τις παλάμες της κατάρας ποτέ πια μη με ξαναγγίξεις μη αλώβητος εσύ πρέπει να μείνεις" Το άτι μου έσκυψε σιμά μου μού έγλειψε τα καταματωμένα χέρια και πάτησε επάνω στη ρωγμή μου Πριν στάξει και η τελευταία μου ρανίδα και πριν καλπάσει μακριά μου αφηνιασμένο πυρ στα αυτιά μου "Δεν είν' το αίμα μου αυτό μα το δικό σου" και βύθος βάθος και σκοτάδι μετά απ' αυτό απέραντο το μαύρο... Lucy 2006