Tuesday, November 7, 2006

Άγριο Άτι









Σε μια ρωγμή μου που όσο αιμορραγεί
τόσο βυθίζεις τη σκουριασμένη λάμα

ξαπόστασε εψές το άγριο άτι
της ορμής σου

ματώθηκε

η χαίτη του στάλαξε κόκκινο βαθύ
και τα ρουθουνιτά του ήχο καυτό εξακοντίσαν

τα μπροστινά τα πέλματα τινάχτηκαν ατίθασα
να σκίσουν τον αέρα

και τα πέταλα βαριά σημάδια
αφήσαν στις παλάμες μου

"Χτύπησες, παιδάκι μου;"
της μάνας η καρδιά ρώτησε το βλαστάρι της
όταν εκείνος σκόνταψε κι έπεσε
κρατώντας τη καρδιά,
που ο ίδιος είχε ξεριζώσει
τρόπαιο για να την πάει
στην λαίμαργη ερωμένη"

Έτσι το παραμύθι λέει,
της μάνας την ανιδιοτελή αγάπη
αποθεώνοντας

"Πόνεσες, καλέ μου,
μην τα πέλματα σου από το άγγιγμά μου
πληγωθήκαν;"

Ξύψυχη βγήκε η φωνή μου
και το άτι μου κοιτώντας με λαχτάρα
έψαχνα για ρωγμές ή χαρακιές στα πέταλα
τα σιδερένια
που μ' αίμα είχαν καλυφθεί

"Σε έκοψα καλέ μου,
εγώ η κακούργα με ετούτες τις παλάμες της κατάρας

ποτέ πια μη με ξαναγγίξεις
μη
αλώβητος εσύ πρέπει να μείνεις"

Το άτι μου έσκυψε σιμά μου
μού έγλειψε τα καταματωμένα χέρια
και πάτησε επάνω στη ρωγμή μου

Πριν στάξει και η τελευταία μου ρανίδα
και πριν καλπάσει μακριά μου
αφηνιασμένο πυρ στα αυτιά μου

"Δεν είν' το αίμα μου αυτό
μα το δικό σου"

και βύθος
βάθος
και σκοτάδι
μετά απ' αυτό

απέραντο το μαύρο...

Lucy 2006





5 comments:

free_dober_man said...

Πανέμορφο και το ποίημα και το μπλογκ
σαν εσένα, κορίτσι.
πολλά φιλιά
:)

"Δημήτριος ο Ταξιδευτής" said...

εσκισες παλι και γαμω τα ντεκορ!!

Loreley-lucyluce said...

Σκυλούκο μου,
ευχαριστώ πολύ, πολύ, πολύ!

Με ασπασμούς στη
μουσουδίτσα σου!!!
:-)))

Loreley-lucyluce said...

@Δημήτρη μου,
ευχαριστώ πάρα πολύ!

Είδες, όλα τα σκίζουμε,
τίποτα δεν μένει όρθιο!

LOL

Xαίρομαι που σού αρέσει!

Μιχαήλ Angel said...

Πολύ ματωμένο το ποίημα και πολύ τρυφερό συνάμα.