Βρέχει Μετεωρίτες

Βροχή από μετεωρίτες στο κεφάλι μου... No shelter No protection No Way OUT...

Πόσο...

Πόσο με κουράζετε όλοι σας Πόσο με κουράζετε όλοι σας Πόσο με κουράζετε...

Apocalypto

Πώς ο Mel Gibson κατατάσσεται πλέον στους σημαντικούς σκηνοθέτες;

Με τον εξής απλό τρόπο: Υπογράφοντας σημαντικές ταινίες.

Ο Gibson είναι δηλωμένος δεξιός. Επίσης έχει κατά καιρούς ταχθεί υπέρ της εξωτερικής πολιτικής Bush!

Έχει κατηγορηθεί για τις πολιτικές θέσεις που έχει εκφράσει.

Αλλά όλα αυτά δεν σημαίνουν, ότι δεν μπορεί να είναι κι ένας σημαντικός σκηνοθέτης, του οποίου το έργο καταφέρνει να συζητείται ευρέως.

Πολλοί μεγάλοι δημιουργοί – σκηνοθέτες, οι οποίοι έχουν υπογράψει αριστουργήματα κατηγορήθηκαν για τη δεξιά ως και φασιστική τους ιδεολογία,

π.χ ο Ελίας Καζάν, ο σκηνοθέτης του καταπληκτικού Αμέρικα- Αμέρικα και άλλων μεγάλων ταινιών, έχει κατηγορηθεί για συνεργασία με την κυβέρνηση MacCarthy,

η οποία φακέλωνε όλους τους αριστερούς καλλιτέχνες και ανάγκασε πολλούς να διαφύγουν στην Ευρώπη για να αποφύγουν τη σύλληψη.

Παρ’ όλα αυτά, οι ταινίες του Καζάν παραμένουν σπουδαίες, αν και η αλήθεια είναι, ότι μετά από αυτές τις αποκαλύψεις για τις σκοτεινές του δραστηριότητες, η περσόνα του Καζάν απομυθοποιήθηκε πλήρως!

Γιατί, πώς να το κάνουμε;

Η δεξιά και φασιστική ιδεολογία και το κάρφωμα έχει μισηθεί από την πλειοψηφία των καλλιτεχνών παγκοσμίως!

Ας επιστρέψουμε όμως στον Mel Gibson και στην ταινία του Apocalypto, την οποίαν είδα σε ειδική προβολή την περασμένη εβδομάδα.

Η ταινία είναι ιδιαίτερη και σημαντική για δύο κυρίως λόγους:

Ο ένας είναι η άκρως ρεαλιστική πλατφόρμα την οποίαν ρίσκαρε και ακολούθησε η σκηνοθετική γραμμή του δημιουργού,

και ο δεύτερος και σημαντικότερος είναι, ότι αυτή η ταινία, όπως και όλες του Gibson είναι μια ταινία χαρακτήρων, οι οποίοι όμως δεν πλάθονται/ενσαρκώνονται από ηθοποιούς αστέρες, αλλά από άγνωστα πρόσωπα.

Δεύτερο ρίσκο για τον Gibson: Παίρνει έναν μεξικανό χορευτή τον Rudy Youngblood, και τον μεταμορφώνει σε έναν πολύ εκφραστικό και δεξιοτέχνη ηθοποιό.

Το άλλο μεγάλο του στοίχημα, το οποίο κέρδισε με το σπαθί του, είναι η απόλυτα επιτυχημένη διαχείριση σκηνών πλήθους.

Κι εδώ δεν μιλάμε για 10-15 κομπάρσους πολλαπλασιασμένους ψηφιακά, όπως έγινε στην ταινία «Τροία», αλλά για πραγματικά πλήθη γηγενών (native people),

σε πλάνα τόσο τέλεια δομημένα και με τους κομπάρσους τόσο ενδελεχώς ενορχηστρωμένους, ώστε να αποδώσουν τα μέγιστα, που ο θεατής μένει κατάπληκτος.

Ρισκάρει και σε ένα άλλο σημείο. Στην χρήση της γλώσσας. Και πολύ καλά κάνει, διότι κατά καιρούς έχουμε ρίξει το γέλιο της αρκούδας σε ταινίες, όπου όλες οι φυλές όλων των εθνών μιλάνε τέλεια αγγλικά. Είναι σαν το χοντρό γέλιο που ρίχνουμε όταν ακούμε μεταγλώττιση

σε καθημερινά «σαπούνια», ή όταν διαβάζουμε κάκιστα ελληνικά του τύπου: «παρεσειφρύουν»

ή

όταν ακούμε τους φτωχούς πλην τίμιους ρεπόρτερς λαϊκών καναλιών να εκτοξεύουν: «να εξεπλήξουν».

Σού λέει ο άλλος, αφού λέμε «εξέπληξε τα πλήθη» π.χ θα πρέπει να πούμε να εξεπλήξει τα πλήθη! Αλοί και τρισαλοί!

Για την ταινία Apocalypto και ειδικά για τον αρχαίο πολιτισμό των Mayas, έγινε ενδελεχής ιστορική έρευνα. Αποτέλεσμα αυτής της έρευνας, η οποία βασίζεται σε δουλειά έγκριτων ιστορικών, είναι ο τρόπος ζωής, ένδυσης, συνηθειών και η θρησκεία των Mayas, οι οποίοι προσέφεραν ανθρώπινες θυσίες στους Θεούς τους.

Λέει λοιπόν ο σκηνοθέτης το εξής αυτονόητο:

Ότι όλοι οι αρχαίοι πολιτισμοί ήταν αιματοβαμμένοι.

Αιγύπτιοι, Ρωμαίοι, Έλληνες, (θυσίαζαν ζώα), Ισραηλίτες, Mayas κλπ.

Εκτός από το αίμα που έρεε στις θυσίες, υπήρχε και το αίμα των ηττημένων στους πολέμους και στις επεκτατικές επιδρομές. Λέει επίσης και ένα ακόμα σημαντικό πράγμα και ιστορικά τεκμηριωμένο:

Ο κάθε πολιτισμός αλώνεται πρώτιστα εκ των έσω. Εκ των έσω επέρχεται η παρακμή και ο εκφυλισμός. Οι έξωθεν εισβολείς είναι η φυσική συνέπεια της έσωθεν κατάρρευσης.

Κι εδώ θα μπορούσαμε να πούμε, ανάγοντας τα γεγονότα στα σημερινά δεδομένα-διότι έτσι είναι χρήσιμο να διαβάζονται οι ταινίες-

ότι ο Mel Gibson ευλογεί λίγο τα γένια του Bush και ας πούμε κατανοεί την εισβολή στο Ιράκ. Ένας πολιτισμός εκφυλισμένος , όπως αυτός του Ιράκ, που απαιτεί αιματοχυσίες για να διατηρηθεί, δικαιολογεί την παρέμβαση του εισβολέα αμερικανού.

Όλα αυτά σε λεπτές και αποκλίνουσες αποχρώσεις, βέβαια.

Αλλά!

Υπάρχει και τo "αλλά"!

Ο Gibson στην εξέλιξη της ταινίας ανατρέπει τον εαυτόν του! Ας μην ξεχνάμε ότι είναι Αυστραλός.

Κατάγεται από το Down Under! Και οι άνθρωποι από το Down Under, (όπως ονομάζεται η Αυστραλία), έχουν μια βαθειά ερωτική σχέση με τη φύση

( o Gibson κυριολεκτικά αποθεώνει τη Φύση σε πλείστες όσες σκηνές!!)

και μένουν προσηλωμένοι, κάπως ουτοπιστικά, σε αξίες,

όπως η φιλία, η αγάπη, οι δεσμοί αίματος, η χαρά της ζωής.

Όλες αυτές τις αξίες καταφέρνει και τις «περνάει πολύ άμεσα στον θεατή, κι όχι απλοϊκά, αλλά ουσιαστικά!

Χρησιμοποιεί τη βία, σαν αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής στην ζούγκλα και της ανάγκης για επιβολή και επιβίωση.

Η βία γίνεται πιο ωμή, όσο πλησιάζει ο πολιτισμένος Maya για να αρπάξει τον απολίτιστο ιθαγενή και να τον σύρει στο σκλαβοπάζαρο και την ανθρωποθυσία!

Κι εδώ είναι που ο Gibson αυτοαναιρείται! Ίσως του ξέφυγε, αλλά εμμέσως πλην σαφώς δηλώνει, ότι η μεγαλύτερη, η πιο αποκρουστική βία προέρχεται από τον «πολιτισμένο» λαό και με την επίφαση της επίτευξης κάποιου ιερού σκοπού!

Η Βία, όμως την οποίαν παρουσιάζει στην ταινία του, δεν είναι η βία για την βία, ούτε οι μπουνιές, κλωτσιές και λοιπά λακτίσματα

στυλ Ταραντίνο, ούτε προέρχονται από χαρακτήρες καρτούν, τους οποίους δημιουργεί ο Ταραντίνο και άλλοι του ίδιου τύπου

υπερεκτιμημένοι σκηνοθέτες- πατάτες!

Είναι βία απόλυτα ενταγμένη στον σκοπό της ταινίας. Είναι η βία η οποία παραλύει τελικά, όταν οι άνθρωποι οι οποίοι την μετέρχονται συνειδητοποιούν, ότι κάτι άλλο μεγαλύτερο από αυτούς, κάτι που δεν μπορούν να το αντιληφθούν, τούς ξεπερνά!

Και ο Gibson, αποδεικνύει το ταλέντο του, αλλά και την κατά βάθος ανέγγιχτη ακόμα ψυχή του, παρά τις δηλώσεις υπέρ Bush,

στην τελευταία σεκάνς της ταινίας.

Οι πολιτισμένοι, βίαιοι Mayas οδεύουν προς τις καραβέλες της Ισαβέλλας, ενώ ο γηγενής Γοργοπόδαρος με την σύντροφο και τα παιδιά του χώνονται βαθιά στην ζούγκλα για μια «νέα αρχή».

Για αυτήν τη νέα αρχή, φυσικά έχει ήδη μιλήσει η ιστορία!

Το ενδιαφέρον όμως μήνυμα είναι, ότι οι του Down Under, αλλά και γενικά όλοι οι under γυρίζουν την πλάτη στον πολιτισμό που επιβάλλεται με την βία και κρατάνε το δικό τους κύτταρο ζωντανό!

(Ολοζώντανοι στο κύτταρο, σκηνές ΡΟΚ!!-

Άλλο "κύτταρο" βέβαια αυτό, κάπου Ηπείρου κι Αχαρνών,

έλα να σε Γιουχαΐσω!! )

Κύριε Gibson, Μr. Down Under,

Για αυτήν την ταινία σας βγάζω το καπέλο!

© Λ.Κ

Posts

Τα posts
Ingmar Bergman
και
Brazil (όλα τα clips)
έχουν μεταφερθεί


ΕΔΩ

για καθαρά πρακτικούς λόγους.

BRAZIL

Terry Gilliam's Great Film BRAZIL

The Company Of Wolves

του Neil Jordan Ένα Θανατερό παραμύθι

Dangerous Liaisons

H υπέροχη, ρομαντική, όσο και σκληρή

ηθογραφία

Επικίνδυνες Σχέσεις
σκηνοθετημένη από τον σπουδαίο
Stephen Frears
και
το
μυστηριακό

Vertigo (ο Ίλιγγος)

του Alfred Hitchcock

με την πανέμορφη KIm Novak


ΕΔΩ

Pier Paolo Pasolini

Οι αριστουργηματικές ταινίες ( αποσπάσματα)

του P. P. Pasolini

"Σαλό ή 120 ημέρες στα Σόδομα"

και

Μάμα Ρόμα

ΕΔΩ

To "Σαλό"
είναι αυστηρώς ακατάλληλο για ανηλίκους
κάτω των 15 ετών.

Σφαίρα

Είσαι η σφαίρα που εκτοξεύεται με αστραπιαία ταχύτητα που εκμηδενίζει τους νόμους της φύσης με την θαυμαστή περιστροφική της κίνηση που περιδινίζεται αόρατη και μόνο το φριχτό της σφύριγμα φανερώνει ότι πέρασε ξυστά δίπλα από τον ανυποψίαστο περαστικό Είμαι το πεδίο βολής σου κατέρχεσαι με μανία και τρυπάς τα στήθια μου Τόσο συντριπτικά κατάγματα προκαλεί η σχέση μας σφαίρα - στήθος ΣΦΑΙΡΑ - ΣΤΗΘΟΣ τραύμα διαμπερές Τραύμα διαμετρήματος κανονιοβολισμού ίσως και ξιφολόγχης τραύμα στήθος σφαίρα τραύμα πεδίο βολής Τραύμα καρφώθηκε στον τοίχο η σφαίρα Σκοπεύσατε ΠΑΛΙ Π Υ Y Y Y Ρ Lucy 2007

Μαγεμένο Δάσος

Δάσος πυκνό απόκοσμη νυχτιά αποσπάσματα της μέρας χαρακωμένα Κέλτικες νότες στον αγέρα κι ένα τάσι στο χέρι πίνεις αργά γουλιά - γουλιά το δάκρυ μου και το αίμα που έσταξε από το δάχτυλό μου όταν με τσίμπησε το αδράχτι φύλλα κισσού και φλούδα από του δέντρου τον κορμό και τα ηδυπαθή σου χείλια είναι το γιατρικό μου Ρανίδες κόκκινου γλυκού τη βλάστηση φουντώνουν ξάπλωσε εσύ ανάμεσα στα βρύα κι εγώ από τη γέρικη συκιά θα φέρω γάλα πρέπει να φας μωρό μου πρέπει να πιείς και να τραφείς με του φιδιού το νέκταρ κι ύστερα ελεύθερο το κόκκινο να αφήσεις αυτό το άλικο το βαθύ να αχνίσει να παγώσει και τη ζωή να υποσχεθεί ή νάρθει να την πάρει Το δάσος τη νύχτα αυτή ριγεί με οιμωγές από στοιχειά και με νεκρών εραστών τις ικεσίες Μην είναι η φωνή σου εκείνη; Ή μήπως η δική μου; Ποιά γλώσσα ερπετού σαλεύει στο σκοτάδι σφυρίζοντας ανατριχιαστικά; Θέλει το γάλα από το τρυφερό σου στόμα να έρθει να γευτεί μωρό μου Όλη τη γλύκα του ν' αρπάξει και ξερό φύλλο να το αφήσει. Θέλει θυσία το ερπετό γλυκιά και φρέσκια σάρκα Δεν θα το αφήσω το αθώο σου το λίκνο να μολύνει μωρό μου Με μαγεμένο αδράχτι όλα τα δάχτυλα τρυπώ απ' τα λευκά μου χέρια το αίμα να τρέξει άφθονο το φίδι να χορτάσει κι αν πάλι λαίμαργο πολύ είναι και τη λαγνεία του για ανθρώπινη σάρκα δεν κορέσει εδώ είναι το στήθος μου το γάλα να βυζάξει ή το αίμα μακριά από σένα όσο μπορώ μωρό μου θα κρατήσω το σκοτεινό το φίδι Κάτω απ' την πυκνόφυλλη τη δρυ στου λυκαυγούς τη πάχνη ξαπλώνω με το μπροκάρ το χρυσαφί μου ένδυμα σκισμένο έτοιμη για τη θυσία του ερπετού Κοιμήσου εσύ στα απαλά τα βρύα επάνω στο λίκνο σου προστατευμένο κι άσε με εμένα βορρά στο πλάσμα που έρποντας τ' αυτί μου πλησιάζει και ψιθυρίζει ήχους ανατριχιαστικούς ήχους αγάπης και λαγνείας και κρύο σαν ατσάλι απ' το λαιμό στο στήθος κατεβαίνει ό,τι τού έταξα Ω! Πόσο λαχταράει να πάρει Lucy 2007

Ηere...There...

Τα Posts
Αποστροφή
και
The Hunger

έχουν μεταφερθεί

ΕΔΩ

για καθαρά πρακτικούς λόγους.

(καλύτερη φόρτωση της σελίδας)

Sergei Eisenstein

Sergei Mikhailovich Eisenstein (Russian: Сергей Михайлович Эйзенштейн, Latvian: Sergejs Eizenšteins) (January 23, 1898 – February 11, 1948) was a revolutionary Soviet film director and film theorist noted in particular for his silent films Strike, Battleship Potemkin and Oktober. His work vastly influenced early film makers owing to his innovative use of and writings about montage. "With Eisenstein, you confront a demonic, baroque visual theatricality, helplessly adhering to the confused theories of his writing on film. And he was quickly in decline…There are those who still acclaim him, but his influence is now very hard to detect". David Thomson Ivan The Terrible The Odessa Steps Massacre In 'Battleship Potemkin' (1925) Μια από τις πιο συγκλονιστικές σκηνές στην ιστορία του κινηματογράφου ΘΩΡΗΚΤΟ ΠΟΤΕΜΚΙΝ Η σκηνή με το καροτσάκι Alexander Nevsky Βattle scene part 1

Carl Dreyer

Carl Theodor Dreyer's

VAMPYR (excerpt)



The Passion Of Joan Of Arc 1928
(Silent film)

Λαξευμένες Μορφές

Αδυναμία συγκέντρωσης της μνήμης Προδίδει ο νους όταν είναι ατελής Διστάζει το χέρι να δώσει χτύπημα θανατηφόρο Σκαλίσματα και ανάγλυφες παραστάσεις Παιδεύουν το μυαλό Και τη σκέψη περιγελούν Τρεις διαστάσεις σε έλλειψη Μονοδιάστατος ο άνθρωπος Σε πλήρη εναρμόνιση Με την απουσία σοφής γλαυκός Έδεσα τις άϋλες κορδέλες μου Γύρο από την ψυχή σου Μα αιχμάλωτός μου δεν είσαι Ούτε θα γίνεις ποτέ Γιατί σού διαφεύγουν τα χρώματα Και οι δύο άλλες διαστάσεις Το βάθος και η προοπτική Και οι λάμψεις Η σιέννα Α! Αυτή η πιο αθώα από όλες Τις αποχρώσεις Του εγκεφαλικού λαβύρινθου Και η λοβοτομή σου Πλησιάζει Ή μήπως έχει ήδη συντελεσθεί Με τελετάρχες και αυλικούς Και αυλοκόλακες ίσως; Στέκω ωχρή με καρφωμένο βλέμμα Στις παραστάσεις τις ανάγλυφες Τόσο νεκρές και σιωπούσες Νεκρή φύση όχι Καθ’ όλα ζωντανή η απεικόνιση Και με θαυμαστή ακρίβεια Λαξευμένη Και τόσο πάλλουσα Από αγάπη και από πόνο Αίμα κυλά από των μορφών τα μέτωπα Και τους βοστρύχους και τα στήθη τους Κόκκινα βάφει Τόσο καυτό το αίμα το μάρμαρο ζεσταίνει Από τα βάθη Του ψυχρού υλικού αναβλύζει Και από την αρχαία ιστορία Πώς να αγγίζω τις ανάγλυφες μορφές Τις ματωμένες Εγώ η απούσα Ο μονοδιάστατος ο άνθρωπος εγώ Χωρίς τις μεταξένιες μου κορδέλες να ματώσω Πως; Η γεύση του αίματος Και η μυρωδιά του Βάφουν τις νύχτες μου κόκκινες Και ζωντανεύουν τις λαξευμένες τις μορφές Τα χέρια τα λευκά τα μαρμαρένια απλώνουν Κι μεσ' την πέτρα με τραβούν Με καταπίνουν Λευκές και ματωμένες Από του λαξευτή το χέρι Για πάντα καταδικασμένες Στην Αρχαία την Κατάρα Lucy 2007

Κουτσομπολίστικα έντυπα(;;;)

Κουτσομπολίστικα έντυπα (!!!) - λέμε τώρα, μην το πάρουμε και τοις μετρητοίς, ότι αυτά είναι έντυπα! - Κουτσομπολίστικες tv σαβούρες plus Κουτσομπολίστικα blogs. Τι σκοπό εξυπηρετούν; Μα να διαιωνίζουν την ήδη έχουσα φθάσει στα ύψη νεοελληνική καφρίλα! Βρε, ΟΥΣΤ!!! Εν τω μεταξύ ο Ψαριανός ο Γρηγόρης, τα έχωσε πάλι στους νταβατζήδες, που δεν αφήνουν την τιμή της βενζίνης και του πετρελαίου στο Ελλαδιστάν να έλθουν στα ίσια τους, παρά το γεγονός ότι η τιμή του πετρελαίου διεθνώς πέφτει πέφτει πέφτει ... Μπράβο παλληκάρι μου! Έτσι, χώστα! Να αγιάσει το στόμα σου!!!

Λιποτάκτησε

Κυβερνάς το σύμπαν της καρδιάς μου το απροσμέτρητο άπαν το ολοσχερές τίποτα Λιποτάκτης ακόμα μια φορά κυλάς στον πράσινο λόφο φυτρώνεις σε γκρίζα πεδιάδα η δεξαμενή των δακρύων δεν λέει να στερέψει Τα διαμάντια διαλύθηκαν σε σκόνη ποιός λέει ότι διαρκούν για πάντα Ποιός μιλάει; Ποιός σωπαίνει; Αντί για απάντηση περιμένω την πράξη σου Λιποτάκτησε! Mαζί μου! Τώρα! Αύριο θα είναι Αργά Τόσο Α Ρ Γ Α Lucy 2007

Το σκοτάδι μου

Το Σκοτάδι Μου Ξορκιζω Το Σκοτάδι Μου Μόνον Αυτό

Αναδεύοντας το Χρόνο

Συνεχίζω να αναδεύω το χρόνο. Μού λες να σταματήσω, αλλά δεν σ' ακούω. Η φωνή σου χάνεται στη βουή του ανέμου και στο ανάδεμα των κυμάτων. Χρόνος, άνεμος, κύμα. Με φέρνουν κοντά σου. Με γυρίζουν σε μονοπάτια απρόσιτα και κακοτράχαλα. Μονοπάτια που ανηφορίζουν μέχρι το εκκλησάκι του προφήτη Ηλία, από όπου βιγλίζαμε το άπειρο, με τα μενεξελιά σύνεφα να ακουμπούν γλυκά στα ματοκλάδια σου και στα μαλλιά μου. Αίμα και άμμος! Παλιά ταινία και σύγχρονη προοπτική. Έσκαγε το κύμα δυνατά στα πόδια μας και μαζεύαμε πνοές και ιώδιο στα πνευμόνια. Ο φάρος στην άκρη του μόλου κένταγε αχτίδες από απελπισμένο φως στον ορίζοντα. Αναδεύω το χρόνο. Δεν είναι φίλος μου, μα μήτε εχθρός. Είναι ένας Άδωνις, που μάκρυναν πολύ τα μαλλιά του τα χρυσαφιά και τα μπράτσα του κουράστηκαν από την προσμονή. Κρέμονται ακίνητα τώρα στα πλευρά του κι αναμένουν. Ένα νεύμα. Μια νέα πνοή. Μια φάση. Μια κατάφαση. Μια αντίφαση. Έστω... Ανηφορίσαμε μια νυχτιά το μονοπάτι κρατημένοι απ' το χέρι. Πιστεύεις στα θαύματα; Με ρώτησες Κάποτε πίστευα. Τότε... Πίστευα... Ρώτησέ με πάλι. Σε παρακαλώ. Ρώτα με ξανά! Αν... Αν πιστεύω Αν... Αν πιστεύω Θέλω Να Πιστέψω Θέλω πολύ να πιστέψω σε κάτι σε ό,τι δήποτε γιατί ΟΛΑ Μοιάζουν να έχουν χαθεί Μαζί και η πίστη μου πάντα αδύναμη ήταν τώρα πιο πολύ Τώρα ανύπαρκτη Ρώτα με πάλι θα στο χρωστάω Ρώτα με Αν μπορώ Αν μπορώ πια να πιστέψω Μόνο ρώτα με... Ταξίδεψα απόψε στο μονοπάτι μας... Κοιμήθηκα ύπνο ταραγμένο 11:00 - 03:30 όνειρα παράξενα γεμάτον όχι εφιάλτες ΟΧΙ Όνειρα μόνον! Αλαφιασμένη ξύπνησα όχι από όνειρο ΟΧΙ μα από τη σκέψη σου αυτή μόνο με ξυπνάει από το λήθαργο ευώδιασε το δωμάτιο από τη μυρωδιά σου κι από την απουσία σου και αυτή η αίσθηση του κενού καρφί στα σπλάχνα αυτή η αίσθηση της μεταφοράς σου σε άλλη διάσταση κόμπος στην ανάσα το μονοπάτι μας και το εκκλησάκι και τα ματοκλάδια σου κι ένας ύπνος γεμάτος όνειρα κι ένα νέφος στην κάμαρά μου και μια ερώτηση που ακόμα περιμένω Πιστεύεις ΑΚΟΜΑ; Ρώτησέ με πάλι Αχ μόνο να με ρωτούσες... Lucy 2007

Σε λίγο θα φταίει το...ΠΑΣΟΚ!!!

Μετά από ωραίες βόλτες στη νυχτερινή και παγωμένη Αθήνα και από θεατρική παράσταση την "ΣΑΡΑ" στο θέατρο Αμόρε, που ήταν πέρα για πέρα ατυχής και για βαθιά χασμορητάαααα, (θα γράψω άλλη μέρα εκτενώς), επιστρέφω σπίτι, ας ρίξω μια ματιά στην σφαίρα των ιστολογίων - λέω - και πληροφορούμαι, ότι το μόνιτορ έκλεισε! Μέχρι εδώ, όλα καλά! Παρακολουθώ λίγο τα σχόλια, να δω τι έχει παίξει, βλέπω δύο "στρατόπεδα", η μία πλευρά, που ο the Return, ευγενικά και αξιοπρεπώς υποστηρίζει, λέει ότι καλό είναι να εισακουστεί η επιθυμία της Μιραντολίνας, κατά κόσμον κ. Θωμά, να εξαιρεθεί το feed της από το μόνιτορ, αφού αυτό είναι δικαίωμά της, η άλλη πλευρά, ο vrypan δηλαδή έχει τα δικά του επιχειρήματα, τα οποία είναι κατανοητά - δεν έχει τραβήξει και λίγα με τις διάφορες υστερίες διαφόρων περσόνων - εδώ που τα λέμε! Μέχρι εδώ, ξανά μανά λέω, όλα καλά! Αλλά ξαφνικά αρχίζουν παράσιτα! Και τι θόρυβο κάνουν τα παράσιτα; Αντι- Πασοκικό! Σιγά ρε τύποι, ΝΔημοκράτες (???), μάλλον! Μέχρι εκεί έφτασε η χάρη σας; Έχετε μια ολόκληρη Ελλάδα να παραμιλάει από την ανέχεια! Έχετε την αισχροκέρδεια σε ημερήσια διάταξη και δεν μπορείτε να την αγγίξετε! Έχετε κάνει την παιδεία κομματικό μπαλάκι! Σήμερα τα βάλατε με τον Φασούλα, που ανέλαβε τον δήμο του Πειραιά, ο οποίος Δήμος είναι χρεοκοπημένος! Και τώρα ξεκινήσατε λασπολογία κατά του Πασοκ, με αφορμή ένα blog που θέλει να βγει από το μόνιτορ; Έλεος πια! Τι φοβάστε; Μήπως χάσετε την κυριαρχία του μόνιτορ; Και αν ο vrypan δουλεύει στο ΠΑΣΟΚ, θα σάς δώσει λογαριασμό;; Ε, δεν πάμε καλά στην Ελλάδα! Καθόλου καλά δεν πάμε!!! Μα καθόλου!!!!

Το Carousel Των ΟνείρωΝ μας

Στο mp3 ακούγεται η ονειρική μουσική από την ταινία ΑMELIE Γύρο γύρο Γύρο γύρο Στριφογυρίζουμε γύρο γύρο γύρο γύρο στο carousel των ονείρων μας γύρο γύρο γύρο γύρο γύρο γύρο στα όνειρά μας γύρο γύρο ΓΥΡΟ ΓΥΡΟ ..... Lucy 2007

The EnD

By JIM MORRISON-THE DOORS This is the end, beautiful friend This is the end, my only friend The end of our elaborate plans The end of ev'rything that stands The end No safety or surprise The end I'll never look into your eyes again Can you picture what will be So limitless and free Desperately in need of some strangers hand In a desperate land Lost in a Roman wilderness of pain And all the children are insane All the children are insane Waiting for the summer rain There's danger on the edge of town Ride the king's highway Weird scenes inside the goldmine Ride the highway West baby Ride the snake Ride the snake To the lake To the lake The ancient lake baby The snake is long Seven miles Ride the snake He's old And his skin is cold The west is the best The west is the best Get here and we'll do the rest The blue bus is calling us The blue bus is calling us Driver, where you taking us? The killer awoke before dawn He put his boots on He took a face from the ancient gallery And he walked on down the hall He went into the room where his sister lived And then he paid a visit to his brother And then he walked on down the hall And he came to a door And he looked inside Father? Yes son I want to kill you Mother, I want to............. Come on, baby, take a chance with us Come on, baby, take a chance with us Come on, baby, take a chance with us And meet me at the back of the blue bus This is the end, beautiful friend This is the end, my only friend The end It hurts to set you free But you'll never follow me

The Lizard King

Not To Touch The Earth by Jim Morrison-The Doors ( I Am The Lizard King. I Can Do Anything...) στο προηγούμενο post The Big Snake

The Big Snake

Not To Touch The Earth by Jim Morrison-The Doors ( I Am The Lizard King. I Can Do Anything...) The big snake is crawling in the jungle along with the drums it's crawling on your skin it's running in your blood the big snake is poisoning your breath it's sucking your mind the big serpent is cold blooded it's thirsty the big snake is in your hand it's in your power do not feed the big snake do not run on the road of no return do not warm its blood do not kiss its skin for this is the big snake it's always in your mind it's eating it out it's in your blood it's getting warm in your cells its lair is in your molecules this is the big snake and the big snake is hungry for your flesh for your blood for your life do not feed the snake do not feed the snake in your mind the big snake this is the big snake this is your road of no return Lucy 2007

Εκεί

Εκεί στο σημείο ανάμεσα στα μάτια που το σουβλίζει ο πόνος εκεί στο διάφραγμα που σφίγγεται κουβάρι εκεί στων χεριών τις χαρακιές που ακατάσχετα αιμορραγούν εκεί σε βρίσκω εκεί σε χάνω εκεί ακούς το αλύχτισμά μου εκεί σκοτώνω το δήμιό μου εκεί το ταραγμένο μυαλό χωραέι σε ένα ανυπόστατο ψέμα μη φοβηθείς απόψε κοιμήσου στο σκοτάδι μη φοβηθείς αυτή είναι η προβολή του δικού μου σκοταδιού να το θυμάσαι πως αυτός είναι ο δικός μου φόβος κοιμήσου ήσυχα εσύ και κράτα το σκοτάδι μου απόψε.... Lucy 2007