Στο περβάζι του παράθυρου
Ακουμπισμένο το χαμόγελό σου
Διαστέλλεται στη ματιά μου
Κι αλλάζει χρώματα
Ιριδισμοί καλειδοσκοπικοί
Από σπασμένους πέτρινους υάκινθους.
Μεσ’ το αμφίβολο περίγραμμα
Της πιο τραυματικής κίνησης
Δυναμωμένης με βιταμίνη Β
Και σκόνη ραδιενέργειας
Προτείνονται τα σχέδια και οι λύσεις
Για φυγή
Στο κατακερματισμένο σου χαμόγελο
Λύνονται όλα τα πολύπλοκα
Κι οι πόλεμοι
Χάνονται
Και τα όπλα
Κομματιάζονται
Και συ
Κείτεσαι νεκρός
Με το ραδιενεργό χαμόγελο
Ακουμπισμένο
Στη ρίζα
Του κρανίου τόπου.
Lucy 2006
4 comments:
Κι είναι η Εκφραση
Υπέροχη
Ρ
Ο
Η
...
πολυ ωραια φοτο, και ο τυπος που υπογραφει εχει κι αλλες εξισου ενδιαφερουσες στο site του http://www.frankpicini.com/.
οσο για το ποιημα..πραγματικα παρα πολυ ωραιο!..δικο σου;
@Λύσιππε, ευχαριστώ πολύ. Ρέει και η θλίψη...
@par-i-saktos, ναι, δικό μου (δυστυχώς ή ευτυχώς άραγε?). Ευχαριστώ πολύ. Η φωτό είναι υπέροχη. Θα βρω το url που έχει κι άλλες εξ ίσου πολύ καλές και θα στο γράψω.
Post a Comment