Αγαπημένοι μου φίλοι, καλησπέρα!
(Την απάντησή μου στα σχόλιά σας
αποφάσισα να την κάνω ποστ).
Όλα τα σχόλιά σας είναι απλά υπέροχα και καλύτερα από το ίδιο το ποστ!
Όλοι έχετε γράψει κάτι με το οποίο συμφωνώ και κάτι με το οποίο διαφωνώ!
Φυσικά δεν συμφώνησα να πεθάνει το blogging, blogger και η ίδια γαρ!
Για την lifo (καλό εγχείρημα το free press), έχω την γνώμη, ότι είναι ικανοποιητική για κάποιο συγκεκριμένο target group,
σίγουρα όχι για μένα!
Αλλά την ξεφυλλίζω, όταν την πετύχω!
Με την ευκαιρία να πω, ότι η περίοδος της δημοσιογραφίας- χιουμοριστική-ατάκα-στυλ-Ακρίτα είναι πλέον παρωχημένη.
Φάγαμε στη μάπα πολλά ακριτάκια και
πολλούς τσαγκαρουσιάνους-νενεδες κλπ στον τύπο free ή μη,
ακόμα και μέσα στα μπλογκς!
Τεράστια κείμενα-εξυπνακίστικες ατάκες-ουσία καμία
δεν ανήκουν στην δημοσιογραφία του 21ου αι.
Όσο πιο γρήγορα το αντιληφθούμε, τόσο το καλύτερο!
Το ίδιο συμβαίνει και στην αλλοδαπήν και η στροφή πλέον εκεί είναι κάτι παραπάνω από επιτακτική ανάγκη!
Η δημοσιογραφία πρέπει να είναι σαφής, οξυδερκής, εύστοχη με συγκεκριμένο στόχο και αντικείμενο.
Να παίρνει σαφή θέση απέναντι στα πολιτικά δρώμενα κι όχι να τυρβάζει περί τα κάλλη του Jared, ή ποιάν/oν πήδηξε ο Κeanu!
Νομίζω, ότι το μήνυμα του Leto ήταν ακριβώς αυτό, να μη γίνει ο καθένας δημοσιογράφος στην θέση του δημοσιογράφου!
Κι αν δεν ήταν το δικό του μήνυμα αυτό, εν τοιαύτη περιπτώσει είναι το δικό μου μήνυμα αυτού του ποστ!
Συμφωνώ ΑΠΟΛΥΤΑ, πως η πραγματικότητα για τον καθένα είναι ένα προσωπικό ζήτημα, και πως υπάρχουν τόσες πραγατικότητες όσοι είναι οι άνθρωποι!
Υπάρχει όμως, πέρα από την φιλοσοφική διάσταση του πράγματος, και η ύπαρξη της αδιαμφισβήτητης αντικειμενικής πραγματικότητας, αυτής δλδ της πείνας, της φτώχειας, της μάστιγας του AIDS, των παιδιών που πεθαίνουν με πρησμένες κοιλιές στην ΑΦΡΙΚΉ, οι ζοφερές φωτογραφίες των οποίων, μέσα στις μυίγες και στην βρωμιά, κάνουν το γύρο του κόσμου για να τις βλέπουμε εμείς οι ταχτοποιημένοι, ευημερούντες δυτικοί και να αισθανόμαστε τις προσκαιρες τύψεις και ενοχές μας, και να διακαιώνεται στιγμιαία ο υποτιθέμενος ουμανισμός μας!
Μετά γυρνάμε φυσικά το βλέμμα αλλού και σκεφτόμαστε κάτι άλλο!
Δε βαριέσαι ρε, το παιδί μου είναι?
Για να μη μιλήσουμε για Guadanamo κλπ.
Θέλετε να σάς πω και το άλλο;
Θεωρώ ότι τα προβλήματα των ανθρώπων χωρίζονται σε προβλήματα ζωτικής ανάγκης, προβλήματα ζωής και θανάτου (πόλεμοι, aids, Αfrica,
πείνα-θάνατος)
και προβλήματα πολυτελείας!
Τα δικά μας προβλήματα λοιπόν, αυτά με τα οποία ασχολούμαστε στα blogs μας είναι πέρα από κάθε αμφιβολία προβλήματα πολυτελείας!
Φυσικά απ' την στιγμή που μάς απσχολούν και μάς ταλανίζουν, δεν παύουν να είναι θέματα καυτά και ζωτικής σημασίας για μας!
Συγκρινόμενα όμως με τα προβλήματα-παιδιά που πεθαίνουν από πείνα και έλλειψη νερού-φαρμάκων-υγιεινής,
ΕΠΙΜΕΝΩ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΕΠΙΜΕΝΩ,
είναι προβλήματα ήσσονος, πολύ ήσσονος σημασίας!
Σάς φιλώ όλους γλυκά!
(όπως λέει και η lady lilith!)
5 comments:
Έχω την εντύπωση πως μόνο εγώ συμφώνησα μαζί σου, αλλά για να πω και γιατί. Μπορεί να υπάρχουν πάρα πολοί μπλόγκερς, αλλά κατά την ταπεινή μου γνώμη, το 99% δεν έχουν τίποτα καινούργιο ή ιδιαίτερο να πούνε (myself included). Και αρκετοί νομίζουν πως παράγουν έργο, μορφώνουν, συντονίζουν, μαζικοποιούν ή οτιδήποτε άλλο. Αυτό δεν σημαίνει όμως πως είναι αλήθεια, just because they believe it. Υπάρουν όντως κάποιοι που έχουν a strong voice, που ξεχωρίζουν. Αλλά αυτοί είναι ελάχιστοι (σε σύγκριση με την τεράστια μάζα).
Δεν σημφωνώ με τα λέγην του Leto, αλλά ούτε και με την μανία των μερικών που νομίζουν πως έχουν σημασία μερικές αράδες σε ένα χώρο που ούτε καν τους ανήκει (blogger, and the other essentially free spaces online). Άσε που η ανωνημία αφήνει τόσα πολλά περιθώρια απομάκρηνσης του γραφών από το κείμενο, που είναι εύκολο να διαθλάσει την 'πραγματικότητα'.
Ούτε προσπαθώ να πείσω, ούτε να κάνω κήρηγμα. Απλά εκφράζω την γνώμη πως 'δεν είμαστε σημαντικοί επειδή νομίζουμε πως είμαστε'.
Να περιμένω flame wars, I guess!
(sorry for spelling, I suck at typing greek!)
@apotheosis,
ναι, όντως συμφώνησες μαζί μου και ευχαριστώ για το comment!
Έχεις ενά πολύ strong point, (ξέρεις κι εμένα με διευκολύνει μερικές φορές περισσότερο η αγγλική!) και δεν θα ήταν λογικό, αν ήσουν, ας πούμε στον χώρο έντυπης δημοσιογραφίας, να περιμένεις flame wars, επειδή απλά εκφράζεις την άποψή σου, κάτι όμως που συμβαίνει στον χώρο των blogs, και το οποίο δείχνει με απόλυτη σαφήνεια την ανωριμότητα του μέσου και των χρηστών του!
Φαντάσου, δλδ, κάθε φορά που εκφραζόταν μια άποψη που δεν άρεσε, οι επαγγελματίες δημοσιογράφοι να άρχιζαν τις έριδες, θα γινόταν εμφύλιος!
Αυτό το στοιχείο από μόνο του είναι ικανό να δείξει τον σαφέστατο διαχωρισμό ανάμεσα στον επαγγελματία της ενημέρωσης και στον blogger!
Φυσικά, όπως επισημαίνεις, υπάρχουν οι εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα!
πχ μαύρος γάτος, ή ναυτίλος!
Είτε το θέλουμε είτε όχι, το blogging αυτή τη στιγμή ανήκει στη νέα pop culture, με προοπτική να
εξελιχθεί με έναν άλφα ή βήτα τρόπο, θα δείξει το μέλλον.
Αλλά η πηγή της ενημέρωσης και το φόβητρο των εξουσιών παραμένει και πάντα θα παραμένει, αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει - η έντυπη μαχόμενη δημοσιογραφία και ο αγωνιζόμενος συνειδητοποιημένος πολίτης!
Τα υπόλοιπα είναι απλά οδοντόκρεμες!
Καλό σου βράδυ!
:-))
Να σημειώσω, γιατί το ξέχασα.
Κι εγώ συμφωνώ μαζί σου!
:-))
Αγραμματοι, μάθετε πρωτα να γραφετε και μετά αρχίσετε να καμαρώνετε ότι είστε το μέλλον της δημοσιογραφιας, μη χέσω. Τα κειμενάκια σας και τα blogs σας είναι ΧΑΛΙΑ.
@anonymous,
μη...μη!
Κρατήσου, να τα κάνεις σπιτάκι σου σαν καλό παιδάκι!
Ποιός σού είπε καλέ, ότι είμαστε δημοσιογράφοι;;;
;-))
Post a Comment