Monday, September 18, 2006

Σού ανήκω

I WhO HaVe NoTHInG
By
Tom Jones


Όταν αγαπάς συγχωρείς. Και όταν σε αγαπούν σε συγχωρούν.
Τι θα πει είμαι δικός σου, μού ανήκεις, σού ανήκω; Πώς είναι δυνατόν ένα ανθρώπινο πλάσμα να ανήκει σε ένα άλλο ανθρώπινο πλάσμα; Πώς είναι δυνατόν κάποιος να οικειοποιηθεί μια ανθρώπινη ψυχή;
Τι παπαριές είναι αυτές;
Η φύση είναι σοφή!
Τα ζώα συμβιώνουν αρμονικά, όσα ζουν σε κοπάδια ή αγέλες, αλλά δεν ανήκουν το ένα στο άλλο! Κατακτούν το ένα το άλλο όσο διαρκεί η αναπαραγωγική διαδικασία!
Και μετά τίποτα. Απλή συμβίωση προς όφελος της ομάδας-αγέλης-κοπαδιού κλπ.
Ο άνθρωπος θέλει να του ανήκεις! Λες και είναι ποτέ δυνατόν κάτι τέτοιο!
Βέβαια το ξέρει εκ των προτέρων, ότι όταν αρθρώνει αυτές τι ς ακατάληπτες έννοιες, κάνει λάθος, λέει μεγαλοπρεπείς ανοησίες, ξέρει ότι ποτέ κανείς δεν είναι δυνατόν να ανήκει σε κανένα, παρά μόνο στον ίδιο του τον εαυτό!
Απλά θέλει να το λέει για να πείσει τον εαυτόν του, γιατί χωρίς την επίφαση του «ανήκω» αισθάνεται ότι δεν υπάρχει!
Κάθε ανθρώπινο όν δικαιώνεται και νοιώθει ότι υπάρχει μόνο μέσα από την ύπαρξη και τα μάτια του άλλου. Χωρίς τον άλλον είμαστε ανύπαρκτοι.
Αλλά καλό είναι να το ξέρουμε και να γνωρίζουμε ακριβώς τι εννοούμε όταν λέμε «μού ανήκεις, σού ανήκω». Δεν μού ανήκεις, ούτε με σφαίρες, ούτε και θέλεις στην ουσία να σού ανήκω και να μού ανήκεις, γιατί όταν με βαρεθείς ή σε βαρεθώ τι θα με κάνεις και τι θα σε κάνω;
Χωρισμοί, κλάματα, με πρόδωσες και άλλα τέτοια φαιδρά.
Μού είχες υποσχεθεί να με αγαπάς αιώνια λέει!
Λες και είναι δυνατόν να κατευθύνεις το συναίσθημα, πολύ δε περισσότερο το αιώνια, το για πάντα!

Κανείς δεν ανήκει σε κανένα! Το να θέλεις να οικειοποιηθείς έναν άνθρωπο να τον έχεις δικό σου είναι ό,τι πιο αφύσικο υπάρχει!
Στην ουσία την ζωή την ίδια θέλεις να οικειοποιηθείς, να ξεφύγεις από το μοιραίο, όλα όσα γίνονται πάνω σε αυτόν τον πλανήτη είναι για να δημιουργηθεί η ψευδαίσθηση ότι το μοιραίο, δηλαδή ο θάνατος δεν υπάρχει, δεν θα μας συμβεί.
‘Όλα όσα γίνονται είναι για να αγοραστεί ακόμα μια επίφαση ελπίδας ότι δεν είμαστε μόνοι σε αυτό το ταξίδι, του οποίου την κατάληξη όλοι γνωρίζουμε.
Κατά βάση ο άνθρωπος είναι τραγικό ον, γιατί ακριβώς γνωρίζει το τέλος! Όσο κι αν προσπαθεί να το αποφύγει, αυτό είναι εκεί και περιμένει αμείλικτο! Δεν είναι δυνατόν να το αποφύγει κανείς μας!
Σαν άλλοι Οιδίποδες, είμαστε τραγικά όντα επειδή γνωρίζουμε αυτήν τη συγκεκριμένη αλήθεια μας και δεν ξέρουμε πώς να την διαχειριστούμε! Η τραγικότητα του Οιδίποδα έγκειται στο γεγονός ότι έμαθε την τρομερή αλήθεια για τον πατέρα του, που ο ίδιος είχε εν αγνοία του δολοφονήσει και για την μητέρα του την Ιοκάστη της οποίας την κλίνη μοιραζόταν, πάλι εν αγνοία του.
Δεν μπόρεσε να διαχειριστεί αυτήν την αλήθεια, εξόρυξε τους οφθαλμούς του και τυφλός αυτοεξορίστηκε.
Εμείς δεν εξορύουμε τους οφθαλμούς μας, αλλά ανήκουμε. Θέλουμε να ανήκουμε και να μας ανήκουν!
Πράγματα, αγαθά, γη, χώρες, λαοί, εξουσία, ανθρώπινες ψυχές!
Λες και μ’ αυτόν τον τρόπο θα ξεχάσουμε πού οδηγεί η πορεία μας πάνω στη γη.
Κάνουμε πολέμους, δολοφονούμε, βιάζουμε, παραβιάζουμε, και προ πάντων ΑΝΗΚΟΥΜΕ και ΜΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ!
Ε, λοιπόν όχι!
Δεν σού ανήκω. Σιγά μη! Αντιμετώπισέ το! Η ζωή είναι μια μοναχική πορεία!
Συναισθήματα όπως θλίψη, μελαγχολία, κατάθλιψη, απογοήτευση είναι καταστάσεις που από όλο το ζωικό βασίλειο μόνο ο άνθρωπος βιώνει. Και μού ασκείς συναισθηματικό εκβιασμό, πατάς πάνω στις πιο ευαίσθητες χορδές μου, ΜΕ ΠΛΗΡΗ ΕΠΙΓΝΩΣΗ για αυτό που κάνεις για να πετύχεις κάτι που είναι φυσικά αδύνατον! Να σού ανήκει ένα ανθρώπινο ον!
What the fuck?
Μυαλό δεν έχεις να σκεφτείς;
Αλλά όχι! Για να ικανοποιήσεις τον αδύναμο και φοβισμένο εαυτούλη σου, ιδεολογικοποιείς την αδυναμία σου! Ό, τι σιχαίνομαι περισσότερο!

ΔΕΝ ΑΝΗΚΩ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΟΥΤΕ ΘΕΛΩ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΜΟΥ ΑΝΗΚΕΙ!
Ευτυχώς έχω αυτήν τη δύναμη!

6 comments:

Λύσιππος said...

Κάποιοι απλά δίνονται - πρόσφορα στο βωμό του έρωτα.

Loreley-lucyluce said...

Βωμός του έρωτα;
Τι είναι αυτό, τρώγεται;;;

Τον εγωισμούλη τους θέλουν να ικανοποιήσουν.
Δεν γουστάρω να παραστήσω το trophy κανενός!

parisaktos said...

συμφωνω καταρχην οτι δεν ανηκουμε σε κανεναν και δεν μπορει και κανεις αλλος να ανηκει σε εμας. Αυτες ειναι νοοτροπιες σκλαβοπαζαρου! Ουτε πραγματικα, ουτε συναισηθματικα, ουτε με κανεναν αλλον τροπο δεν ανηκει καποιος σε καποιον αλλον.
Ομως δενομαστε.Με καποιους περισσοτερο και με καποιους αλλους λιγοτερο. Αυτο μας κανει ευαλωτους συναισθηματικα και "καταστρεφει" το λογικο τμημα του εγκεφαλου. Εξ' ου και οι δηλωσεις του στυλ "μου ανηκεις" κτλ. Μην τον παρεξηγεις οποιον σου ειπε οτι του ανηκεςι. Δεν το εννοει πραγματικα. Απλα σε αγαπαει. Αλλα το δειχνει με λαθος τροπο. Γιατι οπως ειπες δεν μπορει κανεις που αγαπαει, να παταει πανω σε ευαισθητες χορδες του αλλου, μονο και μονο για να καταφερει τους εγωιστικους σκοπους του που πηγαζουν απο τις ανασφαλειες του.

Loreley-lucyluce said...

ΠΟλύ ωραία τα είπες!
Συμφωνώ, συμφωνώ, συμφωνώ!
ΝΑΙ!
:-)))

germin1972 said...

Ελπίζω να μην οικειοποιείσαι όλα αυτά που γράφεις, στο άρθρο σου, Σου ανήκω, γιατί φίλη μου, θα μείνεις μόνη σου. Όχι δηλαδή, ανύπαντρη. Φαντάσου κάποια στιγμή, να μείνεις ξαφνικά, έγκυος. Τι θα το κάνεις το παιδί? Θα το ρίξεις? Επειδή στο τέλος του άρθρου, αναφέρεται: ΔΕΝ ΑΝΗΚΩ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΟΥΤΕ ΘΕΛΩ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΜΟΥ ΑΝΗΚΕΙ!
Τώρα, δικό σου θέλω είναι το περιεχόμενο του άρθρου, γενικά συμπεράσματα, δεν μας λες. Πρόσεξε όμως, αυτό που σου λέω, πως θα μείνεις μόνη σου, όπως οι ήδη μόνες τους συνομήλικες σου και συνομήλικες σου, που φοβούνται να δείξουν οποιοδήποτε συναίσθημα ή οποιαδήποτε ένδειξη να μοιραστούν μια άποψη ή εμπειρίες από τη ζωή τους, με έναν άντρα. Που βλέπουν πως έχει κάτι γνήσιο, που δεν συναντάς στην σημερινή Κοινωνία. Αντ' αυτού, τον πετάνε στον κάλαθο των αχρήστων. Από φόβο μην ζήσουν το όνειρο. Και σπάσει ο ρεαλιστικός τοίχος, που εσείς οι γυναίκες χτίζετε, γύρω σας. Πικραίνοντας κάποιους ευαίσθητους άντρες.
Σιγά σιγά, πλήσιάζει ο χειμώνας. Και θα υπάρξουν στιγμές, που θα 'σαι κουρασμένη ή δεν θα μπορείς να βγεις για να διασκεδάσεις. Κι αν τύχει να 'χεις κάποια εφήμερη -προφανώς- παρέα, πλάι σου, μιας και δεν θέλεις να σου ανήκει τίποτα ή εσύ, πουθενά, ξαφνικά θα χτυπήσει ένα καμπανάκι, μέσα σου, ότι τα χρόνια θα περάσουν, κι εσύ θα έχεις προσπεράσει κάποιο ευαίσθητο φύλλο, επειδή ήθελε να σου δώσει την αγάπη που κάθε γυναίκα ονειρεύεται. Και θα 'σαι μόνη σου και θα δεις πως θα τυραννιέσαι. Εκτός κι αν ανήκεις κι εσύ, στις γυναίκες που δεν ξέρουν τι θέλουν, προτιμώντας να ξεσπούν, παρά να μετατρέπουν σε πραγματικότητα, το όνειρο, που σαν πολύχρωμο σύννεφο, πλησιάζει, κι αν δεν σταθείς να το κοιτάξεις, θα προσπεράσει. Μαζί και η χαρά που συνοδεύει.
Αυτά από μένα, με μια τελευταία μικρή διόρθωση, στο τέλος του email1, η κοπέλα στον Πάθ, τελικά, δεν ενέκρινε τα μηνύματα μου, για να με κρατά σε απόσταση.
Η μουσική, φίλη μου, δεν αρκεί. Δεν είναι αγκαλιά που ζεσταίνει. Αγκαλιά με αγάπη. Όχι με ορμόνες.
Σκέψου τα λίγο αυτά. Αν δηλαδή, υποπέσει στην αντίληψη σου, το παρόν κείμενο.
Καλό υπόλοιπο Φθινόπωρο και να προσέχεις.

Loreley-lucyluce said...

Γεράσιμέ μου, καλημέρα!

Ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου!
Καλέ μου, το κείμενο αυτό δεν αφορά εσένα, αλλά μια άλλη κατάσταση!

Είσαι πάντα ευπρόσδεκτος και αγαπητός!
Ξέρεις ότι σε εκτιμώ πάρα πολύ!
Στο προφίλ δεν μπήκα καθόλου αυτές τις μέρες!
Τώρα είδα και ενέκρινα το σχόλιό σου!
Έχεις δίκιο σε αυτά που αναφέρεις, αλλά μιλάω για εντελώς άλλο πράγμα!

Είσαι πολύ ευαίσθητος, σε παρακαλώ μην θεωρείς ότι σε αποφεύγω!
Όσο για την πρότασή σου για το ποίημα, θα τα πούμε
καλύτερα και με e-mail!
Με εκτίμηση!
Πάντα φίλη σου!