ΕΞΟΔΟΣ

Εικόνες διαλειπτικές στο μυαλό μου
παραστάσεις αδιέξοδου
με φωτεινή ταμπέλλα

Nα αναβοσβήνει: ΕΞΟΔΟΣ
Κυματιστή φωνή φτάνει στ’ αυτιά μου
Κομμάτια διαδοχικού διαμελισμού
Σκόρπια στα σκαλιά
Σταλαματιές αίμα αχνιστό
Αντανακλά η ματιά σου.
Σε φοβάμαι.
Στόχω πει ποτέ;
Σε φοβάμαι καθώς το καρφί
Σού τρυπάει το κρανίο.
Στον υπόγειο πάντα μαζί.
Ρολόι που μας ξεγελούσε
Λαχεία, φυλλάδες, προκηρύξεις
Και μυρωδιά
Από ζωντανή πτωματίλα.
Μακριά από 'δω, κάπου
Υπάρχει η πεδιάδα
Μακριά από 'δω, κάπου
Δεν υπάρχει τίποτα πια.
Περιστρεφόμενη σκάλα
Κι ύστερα
Παραδεισιακό βασανιστήριο
Ο μακρύς διάδρομος
Κι απ’ το απέναντι παράθυρο
Το βιολί
Και κάπου εκεί κοντά
Αναμαλλιασμένες ελπίδες
Να αιμορραγούν
Ανάμεσα στους γιωταχίδες
Και τους μπάτσους.
Το δωμάτιο πρώην κουζίνα
Το δωμάτιο πρώην παράδεισος
Το δωμάτιο μια σφαίρα στο τίποτα
Μεσοτοιχία με τα’ όνειρο.
Το Δωμάτιο.
Σπασμένο τζάμι να μπαίνει η βροχή
Και οι φωνές από το σύλλογο.
Δωμάτιο με αλυσίδες στη ματιά σου.
Τα χέρια ενωμένα να κομματιάζουν
Το ψεύτικο τοπίο
Να στήνουν βουνοκορφές στο τσιμέντο
Να φυτεύουν φτέρες στους τοίχους.
Μπαλώματα πορνό και εικόνες
Χαοτικές διαστάσεις
Στον άκαρπο καιρό.
Δοσμένες ανάστασες
Κάθε μεσάνυχτα
Κάτω απ’ το παράθυρο παρουσίες
Που παθιασμένα ορμάνε να ζήσουν.
Κι εμείς εκεί, παρουσίες που ορμάνε
Να τα βάλλουν με τον τρύπιο ουρανό.
Τροπάρι κουρελιασμένο στην πλατεία
Με τα χέρια σου
Να γυρεύουν τη φωτιά
Σ’ ατέλειωτους δρόμους χαμένος
Τσουχτερό κρύο κι ημίπαλτα οι δυό μας
Θαμμένοι κι αναστημένοι
Σε πυροδοτημένη μπόμπα.
Στο τέλος του δρόμου: ΕΞΟΔΟΣ
Αναβοσβήνει και σ’ έχει ξεγελάσει
Γωνιακό βιβλιοπωλείο
Να χώνεσαι μέσα στο κρανίο μου
Και άδειο πεζοδρόμιο,
Βράδυ ώρα δώδεκα μόνος
Χωρίς εμένα και δέκα βήματα πιο ‘κει
Περιπολεί ο μπάτσος
Εξάρχεια. Λέξη που μ’ ανασταίνει
Εξάρχεια. Μνήμες που με καρφώνουν
ίσια στη καρδιά.
Εξάρχεια. Τώρα χωρίς εσένα.

© Lucy 2004

Still playing The Mercy Seat

by Nick Cave