Πάντα μιλούσες
για τούτη τη μέρα
θάταν κάπως αλλιώς
θάταν η αρχή
της αδιάπτωτης κυριαρχίας σου
στο φασματικό περίγυρο
των ουράνιων τόξων.
Βραδιά στις ανεξιχνίαστες
αίθουσες αερίων
τα μάτια σου στημένα στον τοίχο
η ανάσα σου εξαντλημένη
φιγούρα αεικίνητη
πουλί που παίζει με το θάνατο.
Τώρα μιλάς για τα ίδια
χωρίς τη συγκατάθεση
των αρουραίων.
Τώρα στις υπόγειες αίθουσες
το συμπόσιο έχει αρχίσει.
(2003) © Lucy
για τούτη τη μέρα
θάταν κάπως αλλιώς
θάταν η αρχή
της αδιάπτωτης κυριαρχίας σου
στο φασματικό περίγυρο
των ουράνιων τόξων.
Βραδιά στις ανεξιχνίαστες
αίθουσες αερίων
τα μάτια σου στημένα στον τοίχο
η ανάσα σου εξαντλημένη
φιγούρα αεικίνητη
πουλί που παίζει με το θάνατο.
Τώρα μιλάς για τα ίδια
χωρίς τη συγκατάθεση
των αρουραίων.
Τώρα στις υπόγειες αίθουσες
το συμπόσιο έχει αρχίσει.
(2003) © Lucy
8 comments:
creepy!
ΥΓ: α, είναι wicked game, όχι games το κλιπάκι ;)
Στις φωτογραφίες που βάζεις, συνήθως κάτι "παίζει" με τα χέρια. Σχεδόν μιλούν. Αναρωτιέμαι αν τις διαλέγεις συνειδητά έτσι.
Καλησπέρα κορίτσι. Τι έγινε στη πέσανε οι μάου μάου; Φιλιά ομορφιά μου.
Σου έστειλα ένα e-mail. Αν μπορείς απάντησε σήμερα.
:)
Καλησπέρα σε όλους!
@stormrider, creepy σίγουρα...
Ο τίτλος ήταν γραμμένος ήδη στον code. Πάντως υπάρχουν 2 κομματια του Isaak με τον ίδιο τίτλο, ένα με -s, ένα χωρίς. Το ένα-θα σε γελάσω ποιό-είναι από την ταινία wild at heart!
Πώς πάει το mundial, την καταβρίσκουμε;
;-)
@thrass,
μια χαρά το εντόπισες!
Κάτι παίζει με τα χέρια! Δεν θα το έλεγα καλύτερα!
Πιο συνειδητά δεν γίνεται!
Άλλο που ο καθένας μπορεί να το ερμηνεύει όπως θέλει!
:-)
@Free, τι κάνεις εσύ καλέ μου;
Μού την πέσανε μάου-μάου;
Ahem...περίμενε να δω...
Στο σπίτι...all clear,
στη βεράντα...μπααα κανείς...
στο parking...ούτε, ούτε,
the car in its place!
Μπα μωρέ, virtual reality είναι, μη δίνεις σημασία!
;-)))
Φιλιά κι από μένα!
Aχά!
"Nαι, πρέπει σίγουρα να με μάγεψε αυτή η αλλόκοτη βραδύτητα της Λουτσίας, μια βραδύτητα η οποία εξέπεμπε την καρτερική επίγνωση πως δεν υπάρχει τίποτα που να αξίζει να βιαστείς κι είναι ανώφελο ν' απλώνεις ανυπόμονα τα χέρια προς τα κάπου."
Μ. Κούντερα, Το Αστείο
Κι έλεγα ότι κάτι μου θυμίζουν όλα αυτά, κάτι...
@thrass,
δεν υπάρχει τίποτα που να αξίζει να βιαστείς,
ανώφελο να απλώνεις το χέρι...
Πόσο σωστό μεσ' την θλιβερή του πραγματικότητα!
Αν και ακόμα ελπίζω...
Post a Comment