Fresh Flesh

Η φρέσκια σάρκα μπορεί να σε τρελάνει.

Αυτό μού είπε ένας φίλος του πατέρα μου 6 καλοκαίρια πριν.

Είμαστε σε διακοπές στο Πλωμάρι της Λέσβου, δύο οικογένειες, εμείς, δηλαδή εγώ και οι γονείς μου και ο καλύτερος φίλος του πατέρα μου με την δική του οικογένεια, δηλαδή την γυναίκα και τον γιό του.
Μέναμε στην παραλία του Άγιου Ισίδωρου, σε ξεχωριστά διαμερίσματα, αλλά ήμαστε σχεδόν όλη μέρα μαζί!
Εδικά εγώ με τον Αντρέα, που σπούδαζε ιατρική τρίτο έτος τότε, κάναμε ατέλειωτες βόλτες και νοικιάζαμε μηχανάκι αφήνοντας τους «γέρους» πίσω, για να εξερευνήσουμε το νησί και να γνωρίσουμε και άλλες παραλίες.
Οι γονείς γκρίνιαζαν μερικές φορές, αλλά στο τέλος χαμογελούσαν με κατανόηση κι έλεγαν απλά «να προσέχετε, μη τρέχετε με το μηχανάκι…» κι εμείς σκάγαμε (σκούσαμε που λένε και οι Πλωμαρίτες!) στα γέλια, γιατί φανταζόμαστε ότι αυτοί θα έκαναν σενάρια με το μυαλό τους για μάς τους δυο!
Εμείς όμως είμαστε απλά φιλαράκια και κάναμε μαζί πολύ πλάκα!
Εντάξει, ίσως όχι και τόσο απλά φιλαράκια, υπέβοσκε κάποια ερωτική φιλία, γιατί όπως μού είπε και ο Αντρέας κάποια στιγμή, φιλία ανάμεσα σε άντρα και γυναίκα δεν υπάρχει!
Έτσι περνούσαν οι μέρες των διακοπών, ξέγνοιαστες με πολύ γέλιο, βουτιές, και ελαφρά κραιπάλη για μας τους δύο τα βράδια. Δηλαδή με clubbing και χορό μέχρι τελικής πτώσης! Για μένα το καλύτερο μέρος του εικοσιτετραώρου, καθότι είμαι και νυχτερινός τύπος…

Ένα βράδυ, με αεράκι αιγαιοπελαγίσιο, (στο Αιγαίο και δη το ανατολικό σχεδόν πάντα φυσάει, αλλά ευχάριστα), που δρόσιζε το ηλιοκαμένο δέρμα μας, ειδικά το δικό μου αφού είχα ξεροψηθεί σαν τηγανίτα, συναντηθήκαμε όλοι μαζί σε ταβέρνα της περιοχής για να φάμε και να πιούνε οι γονείς τα ουζάκια τους.
Εγώ με τον Αντρέα πίναμε μια μπύρα στα δύο, γιατί μετά θα ακολουθούσε ποτό στο club.
Αφού τελειώσαμε το φαΐ και χαβαλέψαμε λίγο με αστεία και ανέκδοτα, εμείς αρχίσαμε να σηκωνόμαστε για να την κάνουμε σιγά-σιγά για τα δικά μας…
Οι γονείς δεν πήγαιναν ποτέ νωρίς για ύπνο. Άραζαν σε καθιστικό μπαράκι με lounge music για ποτό ή παγωτό ή κάτι σχετικό…
Οι μαμάδες, όπως πάντα, άρχισαν: «Μην ξημερωθείτε πάλι, μην πιείτε, Αντρέα να την προσέχεις» κλπ…
Εκείνη τη στιγμή ο κ. Μ. ο πατέρας του Αντρέα, εκτοξεύει την ατάκα:
«Δεν πάμε κι εμείς στο club μια φορά ρε παιδιά (sic), να θυμηθούμε τα νιάτα μας;»
Γέλια και ειρωνείες από τους υπόλοιπους:
«Μα τι λες τώρα, θες το πρωί να σε τρέχουμε;»
«Α, πα πα , εκεί γίνεται το σώσαι από θόρυβο» και να τα γελάκια από τις μαμάδες και οι χαριεντισμοί,
«έλα μωρέ Μ., δεν είναι για μας αυτά τώρα πια!» κι άλλα χαριτωμένα...
Ο κ. Μ. όμως απτόητος. Έρχεται κοντά μας.
«Μόλις τους στείλω για ύπνο θα έρθω να σας βρω. Με θέλετε;»
Ο Αντρέας πέταξε από τη χαρά του.
«Μα τι λές βρε πατέρα, άκου αν σε θέλουμε! Μάνα απόψε θα κυκλοφορήσω τον πατέρα, θα στον γυρίσω το πρωί !»
«Τι λές κι εσύ Λουκία; Με θέλεις μαζί σας; Δεν σε πειράζει να έρθω, ε;»
«Μα τι λέτε τώρα…! Και βέβαια να έρθετε!»

Η αλήθεια είναι, ότι ο κ. Μ. ήταν ένας ευθυτενής γοητευτικός άντρας, πετυχημένος δικηγόρος και ιδιαίτερα έξυπνος και καλλιεργημένος!
Και η γυναίκα του όμως, όμορφη και αριστοκρατική!

Συνεχίζεται…

© Λούσυ 2006