Los Olvidados

Όταν στις 28/4/2006 έκανα αυτό το post,
το σχετικό με την ταινία του Luis Bunuel "Los Olvidados", δεν μπορούσα να φανταστώ πόσο ανατριχιαστικά, συγκλονιστικά επίκαιρος θα ήταν ο μεγάλος αυτός καλλιτέχνης και δημιουργός για την κοινωνία του 2006.
Μέσα σε ένα κινηματογραφικό δίωρο ξετυλίγει στο Celluloid, όσα δεν μπορούν να εκφέρουν σε δεκάδες μελέτες κοινωνιολόγοι, ψυχολόγοι, διδάκτορες και πανεπιστήμονες.
Μιλάει απροκάλυπτα, χρησιμοποιώντας ρεαλιστικά και σουρρεαλιστικά πλάνα για το κοινωνικό σώμα που έχει ήδη άρχίσει να αποσυντίθεται και για τις ευθύνες όλων μας ανεξαιρέτως.
Μιλάει για το:
Κοινωνικό σώμα που σήπεται μέσα στην μακαριότητα και την αδιαφορία για όλα όσα διαδραματίζονται δίπλα του, στις φτωχογειτονιές, στους δρόμους, στα σοκκάκια.
Κοινωνικό σώμα που έχει αποχαυνωθεί από την κοινωνία του θεάματος μέσα στην οποίαν αφήνεται να βυθιστεί καθημερινά.
Κοινωνικό σώμα που αρέσκεται στην αυτοδικαίωσή του μέσα από πλασματικούς καταναλωτικούς παραδείσους.
Αυτό το κοινωνικό σώμα ευνοεί, είναι υπέυθυνο και υποθάλπει τις άγριες κοινωνικές διακρίσεις και την παιδική παραβατικότητα (εύσχημος όρος για να μη χαρακτηριστεί εγκληματικότητα), με την ίδια ευκολία, με την οποίαν ξεστομίζει καθημερινά τις εκφράσεις του ωχαδερφισμού και του "δε βεριέσαι".

Μέσα σε μερικά συγκλονιστικά πλάνα μιλάει για την έλλειψη στοργής και την αδιαφορία της μάνας, που με τη σειρά της είναι θύμα της ανελέητης φτώχειας που μαστίζει μεγάλα πλήθη της δυτικής κοινωνίας της αφθονίας.
Αυτή η κοινωνία της αφθονίας εγείρει άγρια ένστικτα σε άτομα που στερούνται των βασικών αγαθών χωρίς να κατανοούν το γιατί, είδικά όταν είναι παιδιά.
Θέλουν να αποκτήσουν αυτά που τους λέιπουν χρησιμοποιώντας το μόνο μέσον που έχουν διδαχθεί καλά. Την Βία.
Έχοντας γνωρίσει μόνο το βίαιο και στερητικό πρόσωπο της ζωής, θα απαντήσουν χρησιμοποιώντας τα ίδια εργαλεία.

Σε σχόλιο που έκανα στο post μου σχετικά με την ταινία The Basketball Diaries, έκανα λόγο για τους Bullies, που δρουν στα σχολεία των δυτικών κοινωνιών εδώ και πολλά χρόνια.
Λειτουργούν με τη λογική της βίαιης εξουσίας, που κάποιοι έχουν ήδη εξασκήσει επάνω τους.
Όσο πιο γνώριμο τούς είναι το κομμάτι εκείνο της πραγματικότητας που τούς πληγώνει, τόσο περισσότερο έχουν ανάγκη να το διοχετεύσουν με την μορφή σωματικού και ψυχικού εκβιασμού σε άτομα πιό αδύναμα από τους ίδιους.

Το φαινόμενο των bullies συναντάται όχι μόνο σε υποβαθμισμένες περιοχές και σε περιθωριόποιημένα τμήματα της κοινωνίας, αλλά και σε εύπορες περιοχές και σχολεία "περιωπής".
Παρ' όλα αυτά, και σε αυτήν την περίπτωση για έλειψη θα κάνουμε λόγο, μόνο που η έλλειψη εδώ διαφοροποιείται, συνίσταται σε άλλου είδους στερήσεις, αυτές της αδιαφορίας και της κατάχρησης εξουσίας του γονέα, ο οποίος φέρνει στον κόσμο μια ανθρώπινη ζωή χωρίς πλήρη συναίσθηση του ρόλου του!

Παραθέτω το σχόλιο:

"..ούτε κατά διάνοιαν κι εγώ θα ήμουν ποτέ υπέρ του να απαγορευτούν βιβλία ή ταινίες, γιατί όπως πολύ σωστά το έθεσες τα παιδιά έχουν πλέον πρόσβαση σε videogames και στο net, άλλωστε οι προσλαμβάνουσές τους έχουν κατά πολύ διαφοροποιηθεί από αυτές προηγούμενων γενεών.
Κατά τη γνώμη μου η λέξη κλειδί σε όλο αυτό είναι ΓΟΝΕΙΣ και κατ' επέκταση ΣΥΣΤΗΜΑ.
Όχι το σύστημα με κάποια μεταφυσική έννοια, αλλά ουσιαστική και διαρκής παιδεία, των γονέων πρωτίστως και κατόπιν των ανηλίκων από τους ήδη έχοντας αξίες και σταθερές.
Δυστυχώς είναι στατιστικά διαπιστωμένο, ότι οι περισσότεροι γονείς κάνουν παιδιά στην τύχη ή απλά υπακούοντας στο χοντρό άλλοθι που λέγεται βιολογικό ρολόι, ας καγχάσω (!!!), έχοντας πλήρη άγνοια του ρόλου τους. Ακόμα χειρότερα, ζουν στα μαύρα σκοτάδια σχετικά με το τι ακριβώς σημαίνει να φέρνεις στον κόσμο ένα παιδί.
Κι εδώ πάλι έρχεται το σύστημα, σαν πολιτική δυναμική, που εξωθεί τους ανθρώπους να εξελίσσουν σταδιακά τα πιο κανιβαλλιστικά τους ένστικτα και τις πιο λανθάνουσες σκοτεινές διανοητικές καταστάσεις.
Το συμπέρασμα είναι ότι οι δυτικές κοινωνίες ευνοούν και υποβάλλουν την ανθρωποφαγική διάσταση στις πολύ μικρότερες πλέον ηλικίες.
Ήδη και στην Ελλάδα δρουν εδώ και κάποια χρόνια συμμορίες ανηλίκων, που επιδιδονται σε μικροκλοπές αλλά και σε χουλιγκανισμούς, ξυλοδαρμούς ακόμα και τραυματισμούς "αντιπάλων" ομάδων.
Το φαινόμενο των bullies στα σχολεία, άλλωστε δεν είναι κάτι νέο.
Η κοινωνία της αφθονίας έχει κάνει το θαύμα της!"
Λούσυ 2006