Εκείνη τη βραδιά η περιρρέουσα ατμόσφαιρα ήταν τόσο έντονη, τόσο πηχτή,
που καθόταν στα κεφάλια μας με δύναμη για να μας καθυποτάξει
κι εμείς αντιδρούσαμε απεγνωσμένα, προσπαθώντας να εκτοξευτούμε στο διάστημα και να τρυπήσουμε το κενό.
Εκείνη τη βραδιά, ένοιωσα για πρώτη φορά την γλυκειά ηδονή
του να είμαι συν-συνωμότης σε κάποιο φοβερό και απόκρυφο μυστικό.
Κι όλα αυτά χωρίς προηγούμενες διαδικασίες, έτσι, να γεννιούνται από το πουθενά και να καταλήγουν στο μηδέν.
Εκείνη τη βραδιά είμαστε όλοι πολύ ευτυχισμένοι, με μια βαριά και απειλητική ευτυχία.
Με μια ευτυχία που γύρευε ανταλλάγματα και μετά έλιωνε και διαλυόταν σαν να μην είχε υπάρξει ποτέ.
Πώς γίνεται ξαφνικά σε ένα χώρο γεμάτο κόσμο να εξαφανίζονται όλοι κι εγώ να νοιώθω πως υπήρχα μόνο για δυο μάτια, που με κάρφωναν με μια αλλόκοτη προσμονή, πρωτόγνωρη, που με φόβιζε αλλά με συνέπαιρνε ταυτόχρονα, γιατί την δύναμή της δεν είχα ποτέ πριν αισθανθεί…
Χορέψαμε, εγώ κι ο Αντρέας, ώρες πολλές κάτω από βαριά decibelle, με τα vibes να μεταδίδονται σε κάθε ίνα των κορμιών μας…
Ιδρωμένοι και εκτός εαυτού, σαν να συμμετείχαμε σε κάποια μυστικιστική τελετή…παρασύραμε ο ένας τον άλλον και τους δυο μάς παρέσυρε το διαπεραστικό βλέμμα του Μ.
Με ένα υπομειδίαμα να απλώνει άγνωστες φωτοσκιάσεις στο πρόσωπο του Μ., κλείναμε τα μάτια και αφηνόμαστε να ταυτιστούμε με τους ρυθμούς από τα percussions και τα strings, ακουμπώντας σφαίρες απόλυτης φυγής.
Τα κορμιά μας ήταν σαν τα κύματα της θάλασσας, κλυδωνιζόμαστε και στροβιλιζόμαστε και μόνο νοιώθαμε, το μυαλό είχε αδειάσει, τα ένστικτα ήταν πιο ζωντανά από ποτέ...
Τα ζούσα όλα αυτά, υπήρχαν αυτά τα vibes στην ατμόσφαιρα,
ή μήπως τα δημιουργούσε η καλπάζουσα φαντασία μου;
Εκείνη τη νύχτα ο Μ. δεν πήρε τα μάτια του από πάνω μου ούτε λεπτό.
Τα decibelle γίνονταν όλο και πιο βαρειά κι εμείς χτυπιόμαστε όλο και πιο άγρια,
τα δίναμε όλα, ο Αντρέας για μένα κι εγώ για τον Μ.
Συνεχίζεται…
© Λούσυ 2006
Now Playing:
Massive Attack - Live With Me
15 comments:
γλυκειά lucy
πολύ ζωντανές οι περιγραφές σου
κι όπως θα δεις στο blog μου έχουμε κι οι 2 μας ένα κοινό την ουτοπία
το ποίημα σου fantasy πολύ καλό
@moon-struck, καλησπέρα!
Ευχαριστώ πολύ για τα ευγενικά σου λόγια!
Πολύ ωραίο το useraname σου,
και ναι, έριξα μια σύντομη ματιά στο blog σου, όπου είδα αναφορές στην ουτοπία και στο Αιγαίο.
Πολύ θετικά και τα δύο!
Επιφυλάσσομαι να διαβάσω αργότερα τις εγγραφές σου και να αφήσω σχόλιο.
Καλό σου βράδυ!
:-)
αντε ρε κοπελια..! συνεχιζεται και συνεχιζεται! :-)
This comment has been removed by a blog administrator.
ωραίο κείμενο...περιμένω με αγωνία τη συνέχεια...εγώ είμαι από μυτιλήνη και έχω κάνει τα καλύτερα μπάνια στον άγιο- ισίδωρο!
Μωρουδέλι-ι μου καλημερούδια. Αν υποψιστάω ότι αυτή η ιστορία είναι αληθινή θα πεθάάάάάάάάνωωωωω.
Δέσποινα των ονείρων μου τα σέβη μου
:)))
lucy χαίρομαι όταν βλέπω τόσο συγγενικά blogs
σου εύχομαι να παραμείνεις κοπέλα του ονείρου
@par-i-saktos
καλησπέρα!
:-)
@katerina,
καλησπέρα και ευχαριστώ πολύ!Χαίρομαι που είσαι από Αιγαίο μεριά!
Πανέμορφη παραλία με κρυστάλλινα-παγωνένα νερά!
:-)
@free μου, chill out!
Fiction and reality μπερδεύονται γλυκά!
Kisses!
:-)
@markos καλησπέρα!
Χαίρομαι που είμαστε συγγενικά blogs. Μόνο που είδα εγγραφή σου για Caravaggio μού αρκεί!
Δικός μου!
Σκοπεύω να παραμείνω...έτσι λέω τουλάχιστον.
Ευχαριστώ πολύ!
:-)
Εγώ έχω σκάσει απο περιέργεια για τη συνέχεια. Δεν τα αντέχω τα σήριαλ. Μήπως το βγάζετε σε dvd το μπλογκ σας?
@χαρτοπόντικα, τι γλυκός!
Με κάνατε και γέλασα γιατί
έχει να σκάσει το χείλι
2-3 μέρες!
Όσο για το dvd,
έχετε καμμιά καλή ιδέα;
:-)
Το πας σιγά σιγά για να μας βασανίσεις ε;
Post a Comment