Monday, June 5, 2006

Αιμάσσον


Εναλλασσόμενα

τεμνόμενα επίπεδα

από σκοτάδι και φως,

προαναγγέλλουν

το επερχόμενο τέλος

του διαλογικού ρεμβασμού.

Πότε μεταλλάχτηκαν οι λέξεις

σε γλυκόπιοτο βάλσαμο

και τρυφερό δηλητήριο,

πότε απιθώθηκε απαλή θωπεία

με βίαιο λάκτισμα;

Πότε το αιμάσσον τοπίο

εγκαταστάθηκε

στην ανυπαρξία της μνήμης;

Γλυκό αγκάθι είναι αυτό,

όχι από ρόδο λυρισμού,

μα από χέρι δοσμένο

σε άνυδρης πεδιάδας

το χορτάριασμα,

σε θάλασσας αντιφεγγίζουσας

την πλάνη...

13 Nov 2005 © Lucy

4 comments:

Λύσιππος said...

Το διάβασα απαγγέλλοντάς το. Διπλασιάζεται έτσι η έντασή του!

Loreley-lucyluce said...

Λύσιππε, καλημέρα!
I'd like to hear you reciting it!
You are so kind, as always!
:-)

Artois said...

Eγώ πάλι, το τραγούδισα και το χόρεψα.

Loreley-lucyluce said...

@artois,
έκαστος εφ ώ ετάχθη...