Πετρωμένες μνήμες
σ' ατέρμονο ταξίδι
καρφωμένες σε πολυτελείς
διαλλειπτικές μορφές
που αντανακλούν
εμπρηστικές λάμψεις.
Χαλαροί ίσκιοι
πέτρινες πεταλούδες
του αιώνα που πέρασε
και κάθησε σε αλαβάστρινο θρόνο
στη μέση ολισθηρού βάλτου.
Κομματιασμένα τ'αντιφεγγίσματα
της πράσινης πεδιάδας
πάνω σε βλέμματα που ηχούνε
αποπνιχτική σιώπή.
Εδώ, εδώ, τώρα
ο ασελγής αιώνας κάθεται
πέτρινος, βαρύς, αμετακίνητος
κουρδίζοντας τα μαλακά ρολόγια
της ατίθασσης κρανιακής κάψας.
Στα ζοφερά πρόσωπα
στις αποσυνθεμένες χειρονομίες
στο μουχλιασμένο μάτι του πίθηκου
στα νεκραναστημένα ειδώλια
στον άκρατο βυθό της μέθεξης
του σκότους
και της ερεβώδους αβύσσου,
εδώ, εδώ, τώρα,
ο βαρύς αιώνας
καθαίρεται.
(2001) © Lucy
2 comments:
Τι ζωγραφίζεις με τις λέξεις.................................... πως καταφέρνεις να ξυπνήσεις τα χαμένα λοφία της ύπαρξης με ένα σύνδεσμο. Σε Ελληνικά ή Αγγλικά... Ποιήτρια. Υποκλίνομαι.
Γιατί καρδιά μου απενεργοποίησες τα σχόλια? Εμείς πως θα εκφράσουμε τον θαυμασμό μας σε όσα υπέροχα γράφεις? Μια γλυκειά μέρα να έχεις! :-)
Post a Comment