Βρύα στη Λίμνη

Πόσες ακόμα αναλαμπές
θα μ' οδηγούν
σε σκότη που ο νούς διερευνά
με δεινότητα χειρουργική;
Έλιωσαν οι πέτρες μου και
τα γαλάζια μου γοβάκια
πάλιωσαν
και χάσκουν ξεχαρβαλωμένα
θυμίζοντάς μου
πως σε γαλάζιους ορίζοντες
παραπαίει η ζωή μου
ατενίζοντας σφαίρες
που θάμπωσαν
και έγιναν γκριζα συννεφιά.
Πού μ' οδηγεί αυτό το ποτάμι,
όταν θα πάψει α κυλά
όταν στερνιάσει το νερό
και βρύα
όταν καλύψουν την ακτή;
Σαν άλλη Οφηλία όταν
στα βάθη του
γλυκά θα με καλέσει;
Πού μ' οδηγεί αυτή
η ατέρμονη ανεμόσκαλα
ύψη και βάθη
που τρομάζουν
που ο νους τα κανακεύει
σαν το νιογέννητο μωρό.
Πάλιωσαν τα γοβάκια μου
και τα παραμύθια μου
έχουν αφήσει
την τελευταία
τους πνοή.

(2004) © Lucy