The Da Vinci code

Πολύς λόγος έγινε για το περιβόητο βιβλίο του Dan Brown, πολύ λόγο και μεγάλη αναταραχή προβλέπεται να προκαλέσει και η από σήμερα προβαλλόμενη στις αίθουσες ταινία σε σκηνοθεσία του Ron Howard, βασισμένη στο βιβλίο.
Έχω τη συνήθεια, ή μάλλον την τρέλα να βλέπω πολλές ταινίες, άπειρες ταινίες! Σε πρώτη προβολή, σε αφιερώματα (με την ευκαιρία άρχισαν σήμερα δύο εξαιρετικά αφιερώματα ρετροσπεκτίβες σε κεντρικούς Αθηναϊκούς κινηματογράφους), σε κινηματογραφικές λέσχες, στο γαλλικό ινστιτούτο, σε video-dvd, όσες δεν έχω προλάβει, εν ολίγοις ο κινηματογράφος είναι το πάθος μου και δεν προβλέπεται να πάψει ποτέ να είναι, μια και οι γονείς μου με τραβολογούσαν από 4-5 χρονών στις αίθουσες μη έχοντας πού να με αφήσουν και μούχει γίνει δεύτερη φύση το σινεμά!
Στο θέμα μας όμως! Στον κώδικα!


Το βιβλίο το έχω αγοράσει στην εμπλουτισμένη-εικονογραφημένη έκδοσή του, αλλά δεν του έχω αφιερώσει πολύ χρόνο. Έχω κάνει ένα scan-reading, δεν με τράβηξε ιδιαίτερα, δεν είχα ποτέ έφεση στις θρησκείες, στις πίστεις, στους θεούς κλπ, μού αρέσει περισσότερο να τους γκρεμίζω παρά να τους στήνω, άλλωστε οι θεοί έχουν πήλινα πόδια, δεν χωράει αμφιβολία περί αυτού, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα, που θα το αναπτύξω σε επόμενο post.
Με συγκινεί όμως η πίστη κάποιου. Με εξιτάρει το γεγονός της ανθρώπινης εγκεφαλικής διεργασίας, που θέλει, ή μάλλον έχει ανάγκη να εφευρίσκει θεούς για να εξηγεί την αδύναμη φθαρτή οντότητα και να βρίσκει καταφυγή. Τελευταία μάλιστα, με την έκρηξη της θεωρίας περί έξυπνου σχεδιασμού του σύμπαντος, τα πράγματα έχουν γίνει ιδιαίτερα γοητευτικά, όσον αφορά στην επεξεργασία της ανθρώπινης εγκεφαλικής λειτουργίας, γιατί πρέπει εδώ να ομολογήσω την μεγάλη μου αμαρτία! Από όλες τις θρησκείες και από όλες τις θεωρίες και επιστήμες, εκείνη που πραγματικά με εξιτάρει και με απογειώνει είναι η εγκεφαλική διεργασία και πώς κάθε κρανιακή κάψα που περιέχει μερικά κιλά ημίρρευστου, ημισυμπαγούς υλικού, προσλαμβάνει τα υπάρχοντα και τα τεκταινόμενα στο σύμπαν!
Πώς έχει καταλήξει να βαυκαλίζεται με την ανθρωποκεντρική θεωρία, πώς έχει τεχνηέντως και ευχαρίστως στρεβλώσει την ιστορία (το Βυζάντιο και η ελληνικότητα των Βυζαντινών αυτοκρατόρων π.χ. είναι μια τεράστια στρέβλωση και δεν είναι η μόνη, άλλωστε ο όρος Βυζάντιο δεν υπήρχε καν επί…Βυζαντίου και οι αυτοκράτορες υπέγραφαν σαν Ρωμαίοι αυτοκράτορες. Κάθε άλλο επίσης παρά φωτεινή και φωτισμένη περίοδος ήταν αυτή, αντίθετα ήταν περίοδος δολοπλοκιών, δολοφονιών και σκοταδισμού).
Πλήρης ιστορική στρέβλωση λοιπόν. Αναφέρω αυτήν συγκεκριμένα επειδή αφορά σε μας άμεσα.


Ας κάνω όμως ένα αλματάκι για να πάω στον Καρλ Μαρξ.
Γερμανός με σπουδές νομικής, επαναστατική φύση, φιλόσοφος και οικονομολόγος, η εφαρμογή των θεωριών του οποίου έτυχε μεγάλης - απίστευτης καπηλείας! Δεν ξέρω αν η ιστορία έχει να επιδείξει πιο μεγάλη καπηλεία σε μια τόσο εμπνευσμένη θεωρία.
Ο Μαρξ λοιπόν τα είπε όλα σε μια και μόνη φράση. Χρειαζόταν άραγε ο Dan Brown ή κάποιοι άλλοι να μας τα πουν;

Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΙΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ.

Τι άλλο να πει κανείς;
Ευτυχώς η ταινία αφήνει υποδορίως να διαφανεί αυτό. Δεν το λέει, δεν το βροντοφωνάζει ο Dan Brown, το αφήνει να αιωρείται. Αν γκρεμίσουμε την θρησκεία, όπως την έχουν πλάσει στο μυαλό τους, σε τι θα έχουν να προσεύχονται, τι θα έχουν να ελπίζουν;
Όμως δεν είναι αυτή η σωστή ερώτηση. Η σωστή ερώτηση είναι τόσο τρομαχτική όσο και η απάντησή της.

ΠΩΣ ΧΕΙΡΑΓΩΓΟΥΝΤΑΙ ΤΑ ΠΛΗΘΗ;

ΚΑΙ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΝ ΠΑΨΟΥΝ ΝΑ ΧΕΙΡΑΓΩΓΟΥΝΤΑΙ;

ΜΕ ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΑ ΠΛΗΘΗ ΥΠΝΩΤΙΣΜΕΝΑ;

Κι εδώ ξανάρχεται ο Μαρξ, που είπαμε, τα είπε όλα σε μερικές λέξεις.
Η Θρησκεία Είναι Το Όπιο Των Λαών.
Αθάνατε Μαρξ!

Τι να μας πεις κι εσύ αγαπητέ Dan?
Ένα έργο fiction για να περάσουμε καλά εμείς κι εσύ να τα κονομήσεις.
Μάς είναι αδιάφορο αν ο Χριστός παντρεύτηκε, αν ερωτεύτηκε, αν είχε απογόνους!
Ούτε νοιαζόμαστε για το αν η Μαγδαληνή είναι θαμμένη και φυλαγμένη κάπου για να κρατηθεί το υπέρτατο μυστικό.
Το υπέρτατο μυστικό βρίσκεται στον ανθρώπινο εγκέφαλο, ο οποίος είναι εν πολλοίς ακόμα ανεξερεύνητος και χρησιμοποιείται ένα απειροελάχιστο ποσοστό των δυνατοτήτων του από το ανθρώπινο όν.
Όταν ήδη σε κάποιες διαλογιστικές καταστάσεις, σε υπερβατικές φάσεις καταρρίπτεται ο νόμος της βαρύτητας, υπάρχει αιώρηση, υπάρχει πλήρης εξάλειψη του πόνου και άλλα θαυμαστά, γίνεται απολύτως αντιληπτό ποιος είναι ο θεός.
Ο Χριστός είχε αυτήν τη δύναμη και συγχρόνως είχε και μεγαλείο συναισθημάτων. Και μόνο γιαυτό είναι αξιολάτρευτος. Βέβαια ήταν κι επαναστάτης, αλλά αυτό μην το πείτε πουθενά, θα σας αφορίσουν!

Ας τελειώσω, όμως με την ταινία αυτή αυτή καθαυτή.
Την είδα σε προβολή απογευματινή 16:00 μμ μακριά από αγριεμένα πλήθη και με το σινεμά στο κέντρο της Αθήνας σχεδόν άδειο.
Σκηνοθετικά δεν είχε εκπλήξεις, μάλλον κατέφυγε σε κάποιες συμβατικότητες, υπερβολικά εύκολος ο τρόπος της ανακάλυψης του συμβόλου-κλειδιού πίσω από τον πίνακα, ξεκάρφωτος ο τρόπος που βάζουν τον Σίλας στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου μετά την άφιξη στο Λονδίνο, μα κι αυτοί οι πρωταγωνιστές αμέσως αποκωδικοποιούσαν όλα τα μυστήρια, όλους τους κώδικες, όλα τα δύσκολα και δυσανάγνωστα, τς τς τς… Σε απλά ελληνικά ο κύριος Ron, πρώην σύζυγος της Geena Davis (Thelma and Louise) υπογράφει συνήθως απλές κι ανώδυνες περιπετειούλες. Πάντως εδώ κράτησε την ταινία αρκετά χαμηλόφωνη, σεβάστηκε δηλαδή το κείμενο, έδειξε την πανέμορφη Ευρώπη, κι εκεί λες ακόμα μια φορά, όπως το λες κάθε φορά που ταξιδεύεις και γυρίζεις Ελλάδα, θεέ μου πού ζω; Εγώ το έχω πει ήδη 2-3 φορές! Πολύ πράσινο, gothic αρχιτεκτονική, πλακόστρωτους δρόμους, μουσεία, ναούς και βωμούς…Λούβρο, όλα μας τα έδειξε διακριτικά και κάπως αμήχανα. Με την Ευρώπη κολουμπριάζονται οι Αμερικανοί σκηνοθέτες, παθαίνουν ένα delirium, αλλά το καλύπτουν με μια αμηχανία, ένα πράγμα ποιός είμαι ‘γω και πού πάω;
Ο Tom Hanks είναι ένα ευλύγιστο εργαλείο για τον κάθε σκηνοθέτη.
Με το εσωτερικό του παίξιμο, την καταπληκτική φωνή και την άψογη άρθρωση μπορεί να σε βγάλει από την βαρεμάρα. Εδώ όμως ήταν λιγάκι λίγος. Ήθελα παραπάνω απ’ αυτόν.
Η Audrey – η γλυκειά Αμελί, ρόλος που δεν φαίνεται να τον ξεπερνάει ακόμα - χαριτωμένη και αρκούντως έκπληκτη γι’ αυτό που την περιμένει, δεν κατάφερε να παρασύρει με την ερμηνεία της. Ο Reno στα ίδια γνωστά κλισέ του μπάτσου που όμως τελικά δεν συμμετέχει στη συνομωσία, αρκετά μέσα στα νερά του. Αυτός ο ηθοποιός είναι για άλλους ρόλους, κρίμα που έχει τυποποιηθεί. Ο Ian McKellen υπέροχος όπως πάντα. Και η αποκάλυψη της ταινίας είναι ο Paul Bettany. Με ένα χαμένο, αλλοπαρμένο, διάφανο βλέμμα είναι το θύμα της πίστης, το θύμα στο όνομα του Ιησού. Τον χρησιμοποιούν, τυφλό όργανο, τυφλής πίστης κι εκείνος αυτομαστιγώνεται, πληγώνει τη σάρκα του, υποβάλλεται σε απίστευτο σωματικό και ψυχικό πόνο για να πλησιάσει τον Κύριο.
Αχ! Ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος από αγαθές προθέσεις.

Η μουσική επένδυση του Hans Zimmer, που έχει γράψει σπουδαίες μουσικές σε σπουδαίες ταινίες, είναι δεμένη με το story και λειτουργεί τέλεια, υποδόρια, σε προετοιμάζει για την μεγάλη αποκάλυψη.
Βλέπεται άνετα, περνάς καλά, είναι μια ευχάριστη κινηματογραφική εμπειρία !
Να τη δείτε;
Εσείς ξέρετε !

Lucy 2006