Saturday, May 20, 2006

Εκτρώματα Διονυσιακά



Δεν μπορεί. Δεν μπορεί.
Πρέπει να γυρίσω πίσω.
Πάντα ξαναγυρίζω πίσω
και ξεκινάω πάλι tο άλλο πρωί.
Ο δρόμος του σπιτιού μου σκοτείνιασε πια.
Κι ο μπάτσος στη γωνία. Συνήθισε πια.
Κάποια μέρα θα ξανάρθεις κι εσύ
Να μού πεις. «Γύρισε πίσω, γύρνα πίσω».
Παλιές φιγούρες οστέινες
Κραδασμοί από επαναστατημένα
Εγκεφαλικά κύτταρα.
Σταθερή πορεία στην άσφαλτο
Οι κολόνες της ΔΕΗ, οι άδειοι δρόμοι,
Οι ανυποχώρητες αποστάσεις.
Το όνειρο προδόθηκε πάλι
Και οι νεκροί περιπολούν
Mε κρεμασμένα χαμόγελα
Στα γεννητικά τους όργανα.
Κι εγώ πρέπει να γυρίσω πίσω.
Τόσα χρόνια μας ευνουχίζουν
Μας ανοίγουν μια τρύπα στο κρανίο
Μια τρύπα χωρίς τέλος.
Τόσα χρόνια μια μέγγενη νοιώθω
Γύρο απ’ το πεπτικό μου σύστημα
Να γεννάει εκτρώματα διονυσιακά.
Τόσα χρόνια κραδαίνουμε το χάος
Μετρώντας τις ανελέητες τρύπες.
Κι εγώ να
ΜΗΝ
ΜΠΟΡΩ
ΝΑ
ΓΥΡΙΣΩ
ΠΙΣΩ.

© Lucy 2004


10 comments:

Λύσιππος said...

Μπορείς να μου στείλεις το email σου; Εχω ένα ποίημα που δε θέλω να το κάνω post εδω.

Loreley-lucyluce said...

Φυσικά, Λύσιππε. Θα στο στείλω σε λίγο. Θέλω πολύ να διαβάσω το ποίημά σου. :-)

par-i-saktos said...

"Τόσα χρόνια μας ευνουχίζουν" γιατι τους αφηνουμε...

"Τόσα χρόνια κραδαίνουμε το χάος" γιατι χαος κουβαλαμε μεσα μας...

"Κι ο μπάτσος στη γωνία. Συνήθισε πια." οπως κι εσυ εκεινον...

"Το όνειρο προδόθηκε πάλι" γαμωτο...

dr.Uqbar said...

Για να φανει μπατσος στο δικό σου ποιημα κατι γινεται. Δε μας εχεις συνηθισει σε σκληρο ρεαλισμο. Γεια σου!

free_dober_man said...

Καλημέρα δεσποσύνη μου. Συνεχίζεις ακάθεκτη, δυναμική και απαράμιλλη. Μόνο πρόσεχε καλό μου ε;
Μη γυρίσεις πισω μόνο μπροστά γλυκειά μου μόνο μπροστά.

Loreley-lucyluce said...

@par-i-saktos μερικές φορές έχω την εντύπωση ότι είσαι στο ίδιο ακριβώς μήκος κύματος που εκπέμπω.
Αυτό είναι κάτι παραπάνω από ανακουφιστικό.
Ευχαριστώ πολύ, νάσαι καλά! :-)

Loreley-lucyluce said...

@dr. μου, καλό απόγευμα. Συμβολισμοί είναι αλλά κρύβουν και δόσεις αλήθειας.
Μπορώ να γίνω πολύ σκληρή ρεαλίστρια αν το καλεί η περίσταση όμως.
:-)

Loreley-lucyluce said...

Καλώς τον σκυλάκο μου!
Μπα, μάς θυμήθηκες? Προσέχω, don't worry, I'm made of steel, well sort of...lol!
Thnx free μου!
:-)

par-i-saktos said...

lucyluce said...

"...μερικές φορές έχω την εντύπωση ότι είσαι στο ίδιο ακριβώς μήκος κύματος που εκπέμπω."

χαιρομαι που νιωθεις ετσι...ειναι πραγματι ωραιο να επικοινωνεις με τους γυρω σου με λιγα λογια...

Loreley-lucyluce said...

@par-i-saktos, πραγματικά όπως το είπες, είναι ωραίο να επικοινωνείς με λίγα λόγια...
:-)