Σφηνωμένα τα κλαδιά
του ατημέλητου γύπα
στο νευρικό μου σύστημα
απολαμβάνουν βουή
ρέοντος αίματος
σε γαλαζωπές φλεβίτσες
απίστευτης λεπτότητας
καθώς σαν κόρη οφθαλμού
η πεταλούδα συστέλλεται-διαστέλλεται
μέσα στην χούφτα μου
λαμπυρίζοντας κιτρινωπά και μαβιά
υπενθυμίζοντας πως πρόκειται
για τεράστιο κυκλωπικό μάτι
που παραπαίει σε σαρκοβόρους βυθούς
κλυδωνίζοντας το υποτυπώδες
γεννητικό όργανο σε παρελθόντα χρόνο
κατατρώγοντας τέλος
και την τελευταία φλεβίτσα
με τον τεράστιο απονευρωμένο
κυνόδοντα.
(2002) © Lucy
2 comments:
Πόσα μα πόσα κρύβονται στα χρόνια τα παλιά; Σε κείνα που τα έθαβες στης αμμουδιάς το ταίρι; Εκεί, σιμά στο πέλαγο, στ'αγέρα τη ματιά - άγγιζες το αφρόκυμα με το γυμνό σου χέρι.
Κρύβονται βαθειά θαμμένα, καλά κρυμμένα μυστικά κι απ' του αγεριού και του κυμάτου τ' άγρυπνο το μάτι...καλησπέρα...
Post a Comment