Με μια ανάσα

Κομμάτια διαλογικά τα μάτια

που δεν αγγίζει η φωνή μου.

Κίτρινα τα μάτια σου,

αδιαπέραστο κάλεσμα

προσπαθώ να τα ρουφήξω

με μια ανάσα χωρίς επιστροφή.

Όλα με καλούνε κι όλα μ'απωθούνε

-βασανιστήριο-προσπάθεια ανέλιξης

σε περιοδικά ρεύματα

μισογκρεμισμένης προδοσιάς.

Χιλιοειπωμένες λέξεις,

βασανιστικά άδειες

με καταδιώκουν, δίνονται με πάθος

στον έρωτα του παραδαρμένου

διαλογισμού

της σφαιρικής σου αντανάκλασης.

Τάχω ξαναπεί αυτά,

χωρίς σπασμένα έγχορδα

σε παραλίες λουσμένες

από παρανοϊκό φως.

Χάσαμε το νόημα

της αντιμαχόμενης πεδιάδας

κι ο έρωτάς σου

βουβό θυσιαστήριο

μαλακό ρολόϊ,

επιμονή της μνήμης

σε τραίνο απολίθωμα

σε χρόνο πέτρα.

© Lucy 2003